14 november 2016

Mandala madness week 5

 
Heel langzaam groeit de deken verder. Dat heeft niet zozeer te maken met hoe veel werk het is, maar meer met alles wat ik er tussendoor doe. Maar ik ben iedere keer weer verbaasd hoe mooi deze op zich vrij simpele deken is.
 
Naast sokken en babydekentjes, weet ik mezelf nog steeds af te leiden met minihaakwerk. Zesenvijftig uiltjes is uiteraard nooit genoeg, dus dat gaat rustig door. Niet heel snel, ik heb nog een stuk of 10 uiltjes liggen die geen van allen af zijn. Dus af en toe pak ik het er even bij om er een paar op te vullen (dat is wel leuk werk), de vleugels en de snavel erop te zetten (dat is al meteen een heel stuk minder leuk) maar van geen van allen zijn de ogen gehaakt. Want dat vind ik dus echt heel stom werk. En aangezien zowel de olifantjes als de uiltjes dezelfde ogen hebben, moet ik er echt heel veel maken. Tja... van de uiltjes is vooral het lijf leuk om te haken, haha. Omdat je voortdurend kleuren wisselt, hoef je namelijk bijna niet te tellen. De steken niet, maar de toeren ook niet. Dus je kunt heerlijk gedachteloos weghaken.
 
En.. nou ja... het was ook weer tijd voor iets nieuws (proest). Ik vroeg me af of het leuk zou zijn om een heel stel sneeuwvlokken te haken en hier op het raam te plakken. Wel, als we het niet proberen, zullen we het nooit weten, toch?
 
 

11 november 2016

Te weinig garen en een hoop schattigheid

Als ik in Nederland ben, probeer ik altijd wat garen te scoren. Hier in de UK is het namelijk vrij prijzig. Simpel goedkoop acrylgaren is hier tussen de anderhalf en drie pond per bol. Dan mis ik de Wibra's en de Zeemannen van deze wereld wel, haha.
In mei had ik lekker zacht garen van de Zeeman meegenomen, vooralsnog zonder plan. Maar eenmaal terug in Engeland kwam ik er achter dat vijf bollen oudroze misschien wel een onnozele aankoop was. Vijf bollen.... daar kun je dus net niets van maken. Hoewel...
Ik vond dit patroon om de cables and lace baby blanket te maken. Natuurlijk aangepast aan mijn eigen smaak. Ik vond maar drie van de vier blokken mooi, dus die heb ik gemaakt en aan elkaar gehaakt... eind juli - begin augustus al!

 
En daar stopte het. Ik zou graag de schuld willen geven aan de verhuizing dat mijn aandacht voor dit hoopje schattigheid enigszins afnam volkomen verdween, maar om eerlijk te zijn gebeurt mij dit regelmatig. Als het om haken gaat, heb ik een spanningsboog van een kleuter vrees ik.
 
Maar gelukkig had ik mijn voorgenomen om eindelijk wat projecten af te maken. Daarnaast komt er over twee maanden een klein nichtje logeren, dat middagslaapjes mag aan doen op onze ijskoude logeerkamer. dus met een laatste krachtsinspanning (lees: twee dagen, haha) heb ik een rand om het dekentje gemaakt. Ik wilde liever iets stevigers dan een kanten randje, dus is het iets met twee rijen druppels geworden.
 
Maar de vraag die blijft is natuurlijk: waarom ben ik in vredesnaam ooit aan een babydekentje begonnen? Enfin, we kunnen het natuurlijk altijd nog weggeven...
 
 





08 november 2016

Zee, wol, twist and shout

Het is inmiddels echt herfst geworden. Inclusief wind, regen en kou. Echt weer om met een grote kop thee op de bant te zitten en te haken, zou ik zo zeggen. Maar afgelopen zaterdag moesten we er echt even op uit, want het was het St. Abbs wool festival in Eyemouth. Tien minuten rijden van hier, Dit stukje van de wereld wordt almaar beter en beter...
 
Hoewel Ann en ik niet konden wachten om ons gelukzalig onder te dompelen in de rijkdom van wol, wol en wol, moesten we onze entree is het plaatselijke buurthuis even uitstellen. Onderweg hadden we ons al lopen te vergapen aan de Noordzee, waar regenwolken en zon elkaar afwissleden, zodat de zee bedekt was met lichtgevende schuimkoppen. Toen we in Eyemouth aankwamen, had de zee een woeste verrassing voor ons in petto. Dus het duurde een heleboel foto's voor we in staat waren om ons van deze aanblik los te rukken.




Uiteindelijk kwamen we door en door koud in yarn heaven. Ik heb me uren lopen verlekkeren aan al het moois dat er te koop was, en uiteindelijk ben ik gezwicht voor deze wol: cobweb lace, lekker dun, handgeverfd en waanzinnig mooi. Het liefst had ik ze allemaal gekocht, maar helaas zijn ze ook erg prijzig kostbaar. Dus ik heb alleen de meest rechtse gekocht. Hij heet 'winter skies' en aangezien het een lokale wolboer is, voorspelt deze kleur niet veel goeds voor de winters hier, haha. Het zal in ieder geval winter zijn voor ik hiermee mag gaan spelen, ik heb op dit moment nog iets teveel op de naald staan.
 



Ik heb ook nog een bolletje huis-tuin-en-keukensokkenwol gekocht, want mijn moeder is aan haar laatste paar huissokken toe. Ze moeten met Kerst klaar zijn, zodat mijn broer en schoonzus ze mee kunnen nemen naar Nederland, maar ik geloof dat dat wel gaat lukken.
Het is erg leuk om een keer sokken te haken met een dunnere haaknaald. Het patroon is de twist and shout socks, een patroon met mooie kabels, die door dit garen helaas niet helemaal tot hun recht komen. De kabels maken het haakwerk in ieder geval lekker rekbaar, dat is voor sokken wel zoprettig. En ik heb nog wel ergens effen dun garen liggen, dan haak ik gewoon nog een paar waarbij je wel de kabels optimaal kunt bewonderen.

Maar voorlopig is dit garen een heerlijke manier om de kleuren van de herfst naar binnen te halen, als het buiten te nat en te koud is om daarvan te genieten.
 

07 november 2016

Mandala madness week 3 en 4

De mandaladeken begint al aardig vorm te krijgen. En wat nog belangrijker is hier in het barre noorden: hij begint al prettig mijn knieën te bedekken tijdens het haken.
Tijdens het haken is de schoonheid nog niet echt zichtbaar, je zit dan veel te dicht op de steken. Maar toen ik na het afronden van week 3 een foto maakt, zag ik het ineens weer. Het wordt een beauty!
 
 
En dan krijg je ook meteen weer zin om door te gaan Dus twee dagen later was ook week 4 klaar. Helaas lees ik meer snel dan goed, dus ik heb inmiddels al twee keer een hele toer moeten uithalen omdat ik maar raak haak, maar over het algemeen is deze deken tot nu toe nagenoeg zonder fouten. Em dat wil in mijn geval heel wat zeggen.
 
Na week vier is hij in ieder geval bijna rond, ik ben benieuwd hoe lang dat zo blijft.
 
 



03 november 2016

Mandala madness week 2




Zo, de vaart zit er in! Nu zijn de eerste toeren natuurlijk ook lekker kort, maar het patroon is ook duidelijk en niet nodeloos ingewikkeld. Dus lezen en haken, en niet 26 keer tijdens een toer het patroon erbij pakken om te checken wat ik ook alweer moet doen.
En het resultaat is geweldig! Ik ben blij met dit patroon.


02 november 2016

Beursje

 
Hoewel we de afgelopen maanden vooral bezig waren met verhuizen enzo, is het natuurlijk niet zo dat ik sinds juni niet meer gehaakt heb. Ik heb niet meer geblogd, maar er gaat natuurlijk bijna nooit een dag voorbij dat ik niet minstens één steekje haak.
 
Zo kwam ik het patroon tegen van Frieda's flowers blanket, een CAL van Stylecraft. Dat zijn echt waanzinnig mooie bloemenzeshoekjes. Er was duidelijk geen houden meer aan en ik begon onmiddellijk aan mijn eerste bloem:
 


He-le-maal mooi! dus vol goede moed begon ik aan het tweede zeshoekje: helemaal zwart, met een klein wit bloemetje in het midden.

Maar plotseling realiseerde ik me dat ik deze deken helemaal niet mooi vind. De individuele zeshoekjes zijn prachtig maar de deken is rommelig en schopt mijn OCD volkomen in de war. Daarnaast was ik (uiteraard) aan het haken met haaknaald 0,75, dus een deken zou het sowieso niet worden. Gelukkig ben ik nogal een verzamelaar, dus ik kon gewoon een knip uit de kast graaien en van deze twee zeshoekjes een schattig beursje maken. En dit vind ik een stuk mooier dan de deken!

Het broeit al een poosje... er ligt nog een knip in de kast. Misschien een licht exemplaar?





Mandala madness week 1

He doel van dingen afmaken is meer ruimte creëren in alle kasten waar nu bollen garen liggen. Het beginnen van een nieuw project is het leukste wat er is. Kortom, Ik ben weer een project begonnen. Het is de Mandala madness geworden. Het is lekker om 's avonds in bed nog even te haken met een dikke haaknaald, zeker nu ik weer een stel sneeën in mijn vinger heb gehaakt. Ik heb nog een heel stel bollen Aran with wool van Marriner liggen. 75 % acryl met 25 % wol, in paars en zwart. Eigenlijk wilde ik een deken haken van deze twee kleuren samen, maar ik heb al meer dan een (400 grams) bol zwart weggehaakt in een sjaal. :-)
Maar nu heb ik dus een heleboel paars garen liggen, waarvan ik iets moois kan maken. Ik heb geen idee of ik genoeg heb, maar ik kan altijd de buitenste rand met zwart maken, haha. Als alles volgens plan gaat, maak ik niet alleen de mandala, maar maak ik hem daarna ook nog vierkant, want ik houd niet van ronde dekens.

Gisteren ben ik begonnen, zojuist heb ik de eerste week afgerond. Het haakt lekker snel weg en is niet heel ingewikkeld. Precies wat je wilt als je televisie luistert.
Maar als ik zie hoe groot dit is en hoe klein deel 1 in de afgeronde deken is... word ik een beetje bang. Dit wordt een monster!
Ik houd d'r wel van.

31 oktober 2016

Herfst

Het is herfst in Northumberland. En eigenlijk zijn de kleuren niet anders dan herfst in Nederland. Toch lijkt het op een of andere manier... meer. Er wonen niet zo gek veel mensen hier en wat je dan overhoudt is een schrikbarende hoeveelheid natuur. En al die natuur is momenteel aan het ontvlammen in alle roden, bruinen en paarsen die je je maar kunt voorstellen.
Dan kun je nog maar één ding doen.
Dan haak je een bijpassende sjaal.

En ja, we hadden ooit al zo'n sjaal. Maar na een wandeling kwam ik thuis zonder mijn twee meter skinny moeizaam in halve vasten gewrochte sjaal.
Snif.
De achteloos weggeworpen sjaal had alle kleuren die ik mooi vind: roestige herfsttinten, diep groen en donkerpaars. Goedkope Fenna van de Wibra, maar het werd dankzij de halve vasten en het speciale patroon van de slip slope scarf toch een luxe sjaal. Of misschien voelde het zo, omdat het een eeuwigheid kost om te haken.
 

 
 
Weer terug op bezoek in Nederland moest ik natuurlijk echt even bij mijn favo garenwinkel langs om te kijken of er nog mooie kleuren Fenna waren, zodat ik mijn sjaal kon vervangen. Uiteindelijk is het deze geworden:
 
 
Bruinen en groenen, helemaal prima. Het vergrijsde blauw van zee of lucht, mooi! Alleen dat roze... Nou ja: hoera! Ik ben een meisje :)
 
 
 

30 oktober 2016

Regenbogifantje

Hoewel Henry mijn haakgekkigheid over het algemeen met een vertederde minzaamheid beziet, komt er héél af en toe een verzoek. En het laatste verzoek was vingerbrekend: een mini regenbogifantje. Zo eentje waarbij ook de pootjes met zes kleuren gehaakt worden. Ik moet bekennen: ik heb er maanden over gedaan, maar uiteindelijk heeft hij het malle ding gekregen.
 
 










Heuvelachtig land en een platte rat

We zijn verhuisd. Vrij onverwacht zijn we vanuit Surrey vertrokken naar Northumberland. Daar mogen we wonen in het noordelijkste plaatsje van Engeland, een paar kilometer onder de Schotse grens. Een paar honderd meter van zee en omgeven door de meest waanzinnig mooie heuvelachtige natuur voelt het als een cadeau om hier te mogen wonen.

Maar het heeft natuurlijk ook zijn nadelen om alles op te pakken. Als al je spullen in dozen moet en de meeste van die dozen bevatten boeken, moet je op zoek naar iets lichts om de dozen af te vullen. En jawel, iedere kast die mijn lankmoedige echtgenoot open deed, bevatte wel een of meerder bollen garen. Fijn om dozen mee af te vullen, maar omdat we hier weer downsizen, is het zaak de hoeveelheid enigszins te verminderen.

Dus ik ben vol goede moed begonnen aan het afmaken van lopende projecten. Ik heb wel vier toer gehaakt aan de trui waar ik in april aan was begonnen, ik heb twee figuurtjes voor de kerststal gehaakt... en ben aan zeker zes nieuwe dingen begonnen. Gelukkig vermindert dat laatste ook de hoeveelheid garen, hoewel de eerlijkheid me gebied te zeggen dat dit alles gebeurt met Scheepjes Maxi en haaknaald 0,75, dus echt snel gaat het niet.

Twee dagen geleden heb ik een interessant boek gekocht over het grensgebied waar we nu wonen. en zeg nou zelf, zo'n boek vraagt toch om een mooie boekenlegger. Dus heb ik dit patroon gebruikt en een beetje aangepast. Het neusje is wat rattiger en de oren zijn dubbel, zodat de achterkant grijs is. En natuurlijk haak ik met haaknaald 0,75, dus ik had wat meer toeren nodig om de lengte van het boek te halen.
Een lekker gek en snel projectje, dat slechts twee dagen en twee sneeën in mijn vinger kostte.

Ik vind hem leuk.
Bijna leuker dan het boek.



15 juni 2016

Kipje

Het allerkleinste en allerschattigste patroontje dat ik heb gevonden. Een driehoekig kipje, klein, lief en überschattig. Het patroon komt van Petals to picots en is supersnel klaar.
 
 

Dus ik had met Pasen takken in het keukenraam staan met acht kleine kipjes erin. Een leuke afwisseling na de takken met omgehaakte eieren van de afgelopen jaren :)



Haasje



 
Een klein grapje tussendoor.
Al met Pasen (nou ja, drie dagen na Pasen) heb ik dit kleine dametje gehaakt. Hoewel het eigenlijk een paaspatroontje was, woont ze sindsdien in de plant in mijn vensterbank en mag ze het hele jaar blijven.

 
 

Lily

Normaal houd ik me bezig met heel kleine projectjes, maar af en toe schiet ik uit mijn slof. Of uit mijn haaknaald, zo je wilt. Dit is Lily, ze is ongeveer 15 centimeter hoog. En dat is best een eind, als je alles haakt op haaknaald 0,9 mm.
 
Maar ik vind haar helemaal goed gelukt.. Haar armen en benen bewegen, ze kan zelfs zelfstandig staan (hoewel haar benen bijna even lang zijn, ha ha). En het was leuk om te doen, hoewel ik er een hoop tussendoor gehaakt heb. Ik ben gewoon niet zo van de langdurige projecten. Het enige dat echt niet grappig was, was het haar haken. Al die halve vasten op kettingen van lossen... Maar nadat het haar geblockt was, werd ik er uiteindelijk wèl warm en wollig van.
 
Ontmoet Lily, Ik vind haar prachtig!
 


Blote-voetensandaal

Soms is het tijd voor een grapje tussendoor. Ik wilde al een poosje blote-voetensandalen haken, ik had nog een prachtig glanzend paars draadje liggen èn ik vond een mooi patroontje. Dus ik heb blij een paar gehaakt, waarvan ik de knooptouwtjes heb vervangen door een lusje dat precies om mijn hiel past. Met die malle vingers van mij is het toch onbegonnen werk om van die flodderdingen te knopen.
Meteen kwam uit Nederland een bestelling voor paar nummer twee, maar daar had ik geen voeten bij, dus die hebben wel knooptouwtjes.
 
 


En nu is het wachten op het heerlijke, Engelse zomerweer, ha ha. Ik ben er in ieder geval klaar voor.


01 juni 2016

Dolle uilenvreugd

Na het raam vol uilen dat ik in Nederland had gemaakt, had ik niet het gevoel dat ik ooit weer een Matawi-uiltje zou haken. Maar zoals het spreekwoord al zegt: het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Uiteraard wonen we nu in een veel kleiner huis, haha, dus worden de uiltjes ook kleiner. Met Scheepjes Maxi en garen van vergelijkbare dikte ben ik begonnen aan de opgave: uiltjes in alle acht kleuren die ik had, in alle combinaties. Dat zijn dus 56 uiltjes.... in theorie dan. Wamt het komt er op neer dat ik nog 56 verschillende uiltjes heb, maar dat er een heel stel van deze uiltjes twee of zelfs drie keer gehaakt zijn. Je leert vanzelf om ze pas af te maken als je helemaal alleen thuis bent, haha, want anders is het roofgoed.
 
Enfin, ik heb geen idee wat ik er nu meer ga doen, maar afgelopen vakantie heb ik een heel stel nieuwe kleuren Maxi gekocht, en de eerste uiltjes zijn nu bijna klaar.
 
Maar dit zijn dus de eerste 56!