19 oktober 2010

Kerstboom

Nu het iedere ochtend steeds donkerder is als ik naar school rijd, begin ik langzaam in kerststemming te raken. Hoewel dat met de wintertijd wel weer even teruggedraaid zal worden, is het nu wel zaak om voorzichtig aan Kerst te gaan denken. Per slot van rekening hangt de straatverlichting al (en het is nog niet eens november!) Dus in de auto volop kerstliedjes meeblèren en verder voorzichtig gaan denken aan

de kerstboom

Ik heb me voorgenomen om dit jaar geen ballen in de booom te hangen, maar alleen ami's. Het zal dus in ieder geval een beetje een stevige boom moeten worden, want een ami weegt al gauw iets meer dan een gemiddelde kerstbal.
Maar als er niet heel snel iets gebeurt, zal het ook een heel klein boompje worden. Op dit moment heb ik een flinke doos vol, maar om te zeggen dat het echt veel is.... het nadeel is ook dat ik het veel te leuk vind om die zooi weg te geven natuurlijk... En ik ben zo ongeveer drukker met mijn dekentje dan met de boomvulling. Maar ik heb binnen twee weken 6 van de 9 patronen klaar, het begint wat te worden. Helaas zijn mijn schouders en ellebogen het nog niet helemaal eens met dit gehaak met dikke naald. En het einde is nog lang niet in zicht. Het jochie wil er nu ook eentje, maar dan in zwart. Het is toch echt een kind naar mijn hart! Dat wordt een leuke klus voor de herfstvakantie.



Dus afgelopen weekend was het weer hoog tijd voor een paar beestjes. Ik had een leuke, wat vale roze gevonden om de hoeveelheid olifantjes, paddenstoeltjes en pinguïns mee uit te breiden. Vooral die pinguïn was wel handig, want ik heb er afgelopen week weer twee weggegeven...






En, omdat belofte schuld maakt, nog een clowtje in opdracht. Die had allaang klaar moeten zijn, maar ik heb geen zin om de voeten te haken. (de armen liggen er nu ook nog zielig naast. Haha, al dat gepruts en dan de laatste tien minitoertjes laten zitten... Nou ja, kerstboomtechnisch is het toch handiger om hem pas na de jaarwisseling over te dragen, al zal dat wel niet lukken. Ik vermoed dat hij de 24e klaar is en meteen een nieuw huisje krijgt.



Gisteravond nog even (even?) een heksje in elkaar gedraaid. Per slot van rekening is het bijna Haloween. Het is niet zo heel veel om te haken, maar voor alles in elkaar zat en versierd was.... Enfin, hier is ze dan:

10 oktober 2010

Aran afghan no. 2

Wie wat bewaart heeft wat, wie wat weggeeft niet meer. Nou ja, een warm, fluffy gevoel. Dat nog wel. Maar die warme, fluffy deken die ik me had toegedacht deze winter niet meer. Gelukkig heb ik hem nog niet nodig, ik lig lekker op mijn bed met alle zeven ramen op de slaapkamer wijd open! Het is buiten zomers warm en hier binnen dus ook! Toch ben ik maar begonnen aan een nieuw dekentje voor mezelf. Een stuk kleiner, wat eenvoudiger en in één stuk. Waar ik al bang voor was klopt: de toeren worden zo lang, dat ik me halverwege begin te vervelen. Nou ja, de eerste 30 centimeter zit erop, dat is al 1/5 van het hele dekentje. Ik gok op een maandje doorhaken, hoewel ik nu ongeveer een bol per dag doe, dus dan zou ik met twee weken klaar moeten zijn.



In ieder geval is het heerlijk om hier in en uit het zonnetje te bivakkeren, met het dekentje erbij op mijn waanzinnig mooie sprei dat mijn schoonmoeder voor mij haakte:


Waar ik nu echt zin in heb? Heerlijk bij het open raam in bad! Alleen jammer dat het keukenraam van de buurvrouw op 2 meter afstand zit…. Toch maar eerst mijn kuis beplakte ramen sluiten, haha.


 

03 oktober 2010

Micro: less is more

Okee, het werd wel weer eens tijd. Af en toe moet je een microami maken. Van de week zat ik op het blog met veel microami's, dus het begon weer te jeuken. Ik had al tijden geleden het lijfje van Winston gehaakt, maar nu heb ik het arme beestje eindelijk maar afgemaakt:



Als vanouds schoot de haaknaald mijn vinger in en uit, het was net of hij de weg nog wist. Maar goed, voor leuke dingen moet je af en toe wat pijn over hebben natuurlijk. En gelukkig maakt een klein haaknaaldje ook maar kleine gaatjes en sneetjes, haha!

En omdat ik toch in de flow zat: ook maar een microbiggetje uit de naald laten rollen. Per slot van rekening deed mijn vinger toch al zeer.



En hoewel microhaken een stuk langzamer gaat dan gewoon haken, was het beestje verrassend snel klaar. Nog even en ik ga weer helemaal los op superklein spul. Voorlopig staan ze gezellig met elkaar op de rand van een schilderij.

En ik... ik luister televisie en ben braaf bezig met wat ik eigenlijk moet doen: de tas voor mijn schoonmoeder!