14 april 2013

Oma mag trots zijn

Het wiegje dat ik vorig jaar maakte, heeft allang een weg gevonden naar een kleindochter van mijn tante. Maar ik kon het niet laten, dus begon ik (zo snel we weer een botervlootje leeg hadden) aan een nieuwe. Een granny met een bloem werd het uitgangspunt.



Al snel had ik een lief wiegje dat half af was... en daar bleef het voor de verandering een paar maanden steken. Waar ken ik dat toch van? Ik ben bang dat het deze keer kwam doordat de kap van het wiegje een beetje groot uitviel. Nu is het een wiegje met een hoge kap, het lijkt dus niet meer op het origineel en ik werd daar wat verdrietig van.

Van de week vond ik het arme wiegje terug in een bloempot, waar ik hem een beetje verstopt had. En vanavond heb ik hem maar even afgemaakt. Het was nog geen hafuurtje werk, moet ik bekennen.

Ik ben wel per ongeluk ook al aan de volgende begonnen, want zo eentje die helemaal wit is... vind ik toch het allermooist.

Maar dan hier de op een na mooiste:





en de volgende is onderweg...


07 april 2013

Lucy stripes

Iedereen haakt Lucy stripes, dus ik moest er ook maar aan geloven. Ik wilde voor vrienden in Engeland nog een kinderdekentje haken en streepjes zijn in hun geval heel gepast.
Dus ik heb met zorg kleuren uitgezocht die precies bij de mama passen, heb de random stripe generator net zo lang laten draaien tot er een fraai resultaat uitkwam en ik ben gaan haken.



Ik werd helemaal blij van die frisse, blije streepjes.

Voor de rest is het natuurlijk niet echt een uitdaging: granny's bestaan voor het grootste gedeelte uit gaten, dus je knalt er doorheen. Door het afwisselen van de kleuren is het wel een heel bevredigende manier van haken. Iedere keer van kleur wisselen, onder je handen langzaam het patroon zien ontstaan... Je krijgt na iedere kleur meer zin in de volgende kleur!

Hoewel de randjes best netjes geworden waren, had ik het idee dat er toch nog iets van een randje omheen moest. Om de streepjes een kader te geven, zeg maar. Speciaal daarvoor had ik al gaatjes aan de zijkant gemaakt, zodat ook het randje keurig in stijl kon zijn.

Enfin: tadaaaaaah!




WIP wegwerken: textured stitch classic afghan

Een paar maanden geleden ben ik begonnen met een babydekentje: de textured stitch classic afghan. Een leuk rippeltje met nopjes. Met een breedte van 75 centimeter, werd het een babydekentje. \



Maar ja, ik ben geen baby, dus wat moet ik ermee? Ik verloor mijn interesse en het dekentje belandde in een hoek. Gelukkig had ik een hoop andere projecten om me mee te vermaken.

Maar gisteren heb ik hem toch maar weer tevoorschijn gehaald. Het is per slot van rekening een mooi patroon en het haakt nog lekker weg ook. Misschien een idee om er een grote deken van te maken?

Voorlopig zit ik echter met een minidekentje zonder bestemming.




Nòg een paar sokken

Als iets lukt, ben je blij. En ik was zo blij met mijn sokken, dat ik besloten heb nog een paar te haken. Van echte sokkenwol dit keer.

De wol was iets dunner dan de vorige keer, dus het was weer bijna van voor af aan experimenteren met het aantal steken en het aantal toeren. Dus haken, uithalen, nog eens haken....

Uiteindelijk had ik iets wat verdacht veel op een sok leek. Alleen de boord zinde me niet erg: ik had hem gehaakt in reliëfstokjes. Voor de tweede sok heb ik de boord dwars op de sok gehaakt in vasten, alleen op de achterste lussen. En jawel dat bleek de truc. Ik heb dus de eerste sok nog even vernaderd en het tweede paar was klaar.

Nu zal ik verder maar stoppen met sokken haken. Per slot van rekening draag ik vrijwel nooit schoenen, laat staan sokken. Dit zijn natuurlijk meer huissloffen, maar nu de lente eindelijk lijkt door te breken zijn ook die niet meer echt nodig...
Dan maar gewoon even voor de mooiigheid!








01 april 2013

Paassokken

Ik had het al een paar keer geprobeerd, maar het wild niet echt lukken. Mijn eerste paar sokken bleek halverwege reusachtige vormen aan te nemen. Sok nummer twee deed hetzelfde en poging drie ligt hier achter mijn rug, omdat ik de hiel niet goed krijg.

Wel, het is dus niet meer dan logisch om te beginnen aan een nieuwe poging...

Ik had hier een patroon gevonden. Lekker met haaknaald 5, dus nog een quicky ook. Enfin, nog voor ik begon, voelde ik al nattigheid en pakte haaknaald vier. Twee maal reuzensokken en een hiel voor een danig misvormd persoon hebben me voorzichtig gemaakt. Maar ook dit keer bleek al na 12 toer dat ik met iets reusachtigs bezig was. Teen aan de kant gegooid, haaknaald 3 gepakt en vol goede moed opnieuw begonnen.


En jawel, er begon iets Moois te ontstaan. In zeer on-Nora-achtige blije streepjes ontvouwde zich iets dat leek op een sok. Vol verbazing paste ik het ding toer na toer, maar het bleef goed gaan. en uitendelijk....



Hij past echt!!!!!!

Maar toen kwam de moeilijkste opgave. Hoe te bewijzen dat dit geen dom geluk was, maar een opzettelijk goed gelukt (hoewel een maartje te groot) streperig exemplaar uit de familie der sokken? Wel, ik moest de andere nog maken, natuurlijk.
Dus vol goede moed en met één sok aan mijn voet heb ik de haaknaald weer ter hand genomen. Halverwege verbokte ik nog even de volgorde van de strepen, maar dat was zo weer rechtgezet.

En dus, uiteindelijk: kan ik vol trots twee identieke, gestreepte voetjes tonen.




Het was leuk om te doen, maar dit gaat slijten als een malle. Misschien moet ik de volgende keer geen gewone huis-huin-en-keukenacryl nemen, maar goede sokkenwol...