30 oktober 2011

Eentje af... maar dan....

Er is een deken af!



Het is de deken voor mijn collega, die graag wat paars wilde toevoegen aan haar grijze bank.
Ik kan nog steeds niet wennen aan de kleurencombi, maar goed, dat hoeft nu ook niet meer, haha.

Je zou denken dat mijn leven iest overzichtelijker wordt, omdat ik een deken minder te haken heb, maar ik moet bekennen dat ik er weer vies ben ingestonken: ik zag een mooi patroon op internet... en voor ik het wist ben ik begonnen aan een proeflapje. Een proeflapje van 1.50 bij 1.50 meter dan, want als je toch haakt, kun je beter meteen een dekentje maken, haha. Vooruit, hier komt een kleine sneak peak:


Het is de arrow stitch, ik vind em be-au-ti-ful!
Omdat ik de afgelopen week vakantie heb gehad (lang leven het onderwijs) ben ik ook al lekker opgeschoten: 25 van de 35-40 patronen zijn af! Als ik me echt kwaad maak, kan ik hem dus in drie dagen af hebben, haha. Maar ook voor deze geldt: na een keer of 20 begint het patroon me de neus uit te hangen. Ik moet dus bekennen dat ik gisteren een klein beetje aan een lush, zwart vest ben begonnen. Misschien niet zo heel verstandig, daar ik eerder deze week al aan een paarse jas was begonnen....

Enfin, er staat weer genoeg op de pennen, maar ik heb eindelijk toestemming om zoveel mogelijk te haken: Henry heeft ontdekt dat ik meer dan 70 bollen in huis had liggen.... De komende twee maanden mag ik dus geen wol kopen, alleen ophaken. Yeah. Right. Ik kom al bollen te kort om mijn arrow stitch afghan af te maken.... en ik heb voor drie andere afghans ook wit nodig.... ik zal binnenkort wel weer in de winkel te vinden zijn.

Maar dat afmaken... dat blijft wel een goed idee. Waarom heb ik me vanochtend weer lopen verlekkeren aan allerlei prachtige patronen? Zucht. Maar: ik ben niet aan iets nieuws begonnen. Misschien begint er toch iets van verstand in mijn haakmanie te ontstaan.

Ik beloof hierbij plechtig pas aan een volgende deken te beginnen, nadat ik er minimaal twee heb afgerond.
Zo, nu moet ik me er alleen nog aan houden....

13 oktober 2011

Vos

Toen ik anderhalf jaar geleden aan mijn collega vroeg wat ik voor haar mocht haken, zei ze meteen: "Een vos!" En laat dat nou net één van de weinige beesten zijn waar ik geen patroon van had.
Maar wat in het vat zit, verzuurt niet.
Afgelopen zomer kocht ik het boekje Amigurumi & more en daar stond een patroon in. Dus meteen begonnen... vervolgens een poos aan de kant gegooid en vanavond even snel afgemaakt. Ik moet wel, want ik heb vandaag aan mijn collega verklapt dat ik een patroon gevonden had.

Anyhow, het is een koddig beestje geworden, meer knuffel dan vossig (hoewel het orgineel drie tandjes knuffeliger was dan het exemplaar dat ik gebrouwen heb....)





Nu alleen nog hopen dat het is wat mijn collega in gedachten had.....

11 oktober 2011

Enkel ding af, vele WIP's

Ik heb me de afgelopen weken weer woest vermaakt.Verschillende projecten afgerond, met veel dingen weer een eind opgeschoten. Ik kom er wel achter dat je ook gewoon met teveel dingen tegelijk bezig kunt zijn!

Maar deze is klaar!



Na het babydekentje vond ik toch dat er een Victoriaanse deken voor mijzelf moest komen. 7 bij 7 blokken, en tot het laatste blok toe een opperst genot om te haken! En dat is wel eens anders, haha. Meestal gaat een patroon ergens halverwege behoorlijk vervelen. Maar goed, nu nog een leuk plekje verzinnen waar ik hem kan neerleggen. Op dit moment hangt hij over een stoel in de logeerkamer, waar hij natuurlijk absoluut niet tot zijn recht komt. Dus op zoek naar een betere plaats... en dat dan uitvechten met mijn betere helft, die geen flauw idee heeft waarom er links en rechts gehaakte dekens in ons huis gedrapeerd moeten liggen, haha. Enfin. In de slaapkamer een WIP weggehaald en vervangen door deze... dat zal vast niet opvallen!


Voor de dochter van een leerling mocht een poncho haken. Wat een leuk werkje is dat! Je haakt alleen maar gaten, dus binnen een dag was hij klaar! Omdat ik niet zoveel roze meer had liggen, was het een beetje passen en meten, maar dit is het resultaat geworden:




Een lief ding! En de volgende bestelling ligt al klaar: ik mag er ook nog eentje haken voor de dochter van een collega. Daarvoor moet ik eerst de kleuren doorkrijgen van een andere collega die een muts aan het breien is, dus ik heb nog even respijt.


Ook zo'n leuk projectje voor tussendoor: een mutsje voor een baby'tje. Daar zit echt bijna niet tussen de gaten, dat is een goed uur doorhaken! Lekker in de auto gehaakt op weg naar mijn moeder ("Is dat ding niet veel te lang?") en mijn schoonmoeder (hetzelfde commentaar). Dus gepast op de aanwezige nichtjes... en jawel, het was net een smurfenmuts! Dus de helft uitgehaald, opnieuw dichtgehaakt en op de terugweg een bijpassende bloem gemaakt. Vruchtbare reis!



Ik liep al een poosje met het idee in mijn hoofd om een plastic bakje om te bouwen tot een gehaakt exemplaar. Dus, geheel tegen mijn natuur in, zonder patroon aan de slag gegaan. Tot mijn stomme verwondering valt alles prachtig op zijn plaats. Al mijn goede bedoelingen lijken goed uit te pakken... nog een paar uur stevig doorhaken en mijn eigen, zelfbedachte customized haakwerkbakje is een feit!


Verder nog maar een uiltje gehaakt. Gek dat je bijna niet meer kunt stoppen als je iets heel vaak doet, haha. Gelukkig is het minder schadelijk dan roken, drinken, gokken of coke snuiven (en namens mijn man: het neemt minder ruimte in beslag dan de dekens!) Een zoet uiltje, dat de sleutels van de voordeur bij elkaar mag gaan houden:


En jawel. Ik ben niet goed in haken in opdracht, maar ik heb eindelijk de 44 vierkantjes af voor de tas voor Rieneke. Sterker nog, ik heb me hopeloos verteld, dus ik heb er 46. En er zijn geen twee hetzelfde. Voorwaar een prestatie.
Nu nog even een tas van bouwen, binnentasje naaien en deze taak is volbracht!


En verder? Veel ami's in wording en bundels dekens die een stukje, half of al bijna af zijn.

 Gaatjes haken om te weven. Dit is mijn naast-het-bedwerkje.
Granny's vibe voor een collega... half af!
Supergrote 'mannen-granny' in mijn favo kleuren.
3D patchwork. Eerst restjes, straks echt af...
Het project van jaren.. in winterslaap naast bed.