19 februari 2012

Mijn zusje

Mijn zusje haakt.

Nu is dat op zich niet verwonderlijk. Op onverklaarbare wijze haken vrijwel alle dames in de familie. Maar mijn zusje is mijn zusje, dus van haar vind ik het heel speciaal.
Zo heeft ze voor mij al drie keer een flesje omgehaakt (jawel, ze haakt ook hele dekens, maar die geeft ze (heel begrijpelijk) niet weg). Over het ofiiciële gebruik van deze flesjes wil ik het verder maar niet hebben. Hun tweede leven is een stuk meer verheven.

Het zwart-witte setje staat altijd naast mij in de vensterbank met nostalgisch haaktuig er in. De haaknaalden zijn oud en er valt niet meer heel goed mee te haken. Het schaartje vind ik prachtig, maar knippen doet hij bijna niet meer. Maar ja, hij staat naast me, dus ik pak hem toch maar iedere keer. Ik heb mijn maasnaalden ook maar voor het gemak in de flesjes gestopt. Dat is wel handig, naast mijn vaste plekje op de bank.






Afgelopen kerstvakantie kreeg ik nummer drie, een wel heel blij exemplaar: knalroze, gevuld met vilten bloemen die ze met de kinderen gemaakt had. Kijk, dat past dan weer niet bij mij, maar ik word er tòch blij van. Dus hij staat al die maanden al in mijn vensterbank, met een paar gezellig gekleurde onderzetters ernaast, omdat het zo vrolijk staat. En zeg nou zelf: met dit in je vensterbank, hoef je ook geen bloemen meer te kopen!




En nu hoeft ze alleen nog maar zelf een blog te beginnen...

Weer een hoop nieuwe projecten

Ik heb besloten dat ik beter nioet meer kan zeggen dat ik eerst projecten ga afronden voor ik aan iets nieuws begin. Want dat doe ik namelijk toch niet. Ik heb de afgelopen week weer een hoop leuke dingen gedaan het het grote werk heeft een paar weken mogen uitrusten.

Een paar weken terug ben ik begonnen met een mini-projectje in de meest warme donkerbruin. Ik vond een leuk, opengewerkt vierkantje en besloot een kort topje te maken. Alleen een paar mouwen, zeg maar, vanwege mijn voorliefde om altijd hemden te gragen. Soms is het dan maar handiger om de mensen het zicht op al dat vlees een beetje te ontnemen. Hoewel de eerste reacties er niet om logen: het vroor nogal toen ik hem voor het eerst droeg en iedereen kreeg het spontaan koud toen ze me zagen. Nou ja, voor de zomer zal het wel weer te warm zijn, we moesten er maar een in-betweeny van maken.


Inmiddels is het tweede exemplaar ook klaar. Eén van mijn collega's complimenteerde me ermee en zei dat ze er zelf ook wel eentje wilde hebben. Tja. Ik hoop niet dat ze een grapje maakte, want ik ben bang dat ze deze week anders een nare verrassing krijgt, haha.

Daarna volgde een project van een lang weekend: een driehoekige omslagdoek.  Dat stond al lang op mijn verlanglijstje. Maar toen ik het patroon Persephone vond op Ravelry besloot ik dat ooit op dit moment begon. En het was een belevenis: dit patroon bevat zoveel gaten, dat tegen de tijd dat het patroon me de neus begon uit te hangen (na drie dagen) de lap klaar was. Toch zijn de schuine zijden bijna twee meter. Tja, als er veel ingewikkeld moet worden, hebben we veel doek nodig! Toen moest alleen de rand er nog omheen. Die bestaat uit allemaal harten, dus het was niet meer dan logisch dat hij precies op valentijnsdag klaar was. Enfin, mijn leven is weer een stukje meer ingewikkeld, haha.




Afgelopen week heb ik mijn opperbest vermaakt met een koddig, klein projectje. Een muts die zo ontzettend niet bij mij past, dat het wel weer grappig is. De verwarmng in mijn auto is voor de derde keer dit jaar kapot, dus een warme muts is ook geen overbodige luxe.
En de kleuren... ach de kleuren... heerlijk, levendig, knallend... en allemaal aanwezig in mijn wolmandje. Om de schade compleet te maken heb ik er een handvol bellentjes aan gezet. Dit hoeft van mij niet iedere dag, maar zo af en toe word ik hier heel blij van!



En dan nog een paar dingen die niet op tijd af zijn voor dit blog:
  • een paddenstoel voor en collega;
  • een brei-eikel voor een andere collega;
  • een Picachu voor één van de jongeren van club.
En  verder nog een hoop grote en kleine projecten van eerdere datum...

Haken blijft een vruchtbare vorm van nietsdoen. Geef me een bank, een film of een luisterboek en een haaknaald. Van die laatste heb ik net weer vier ergonomische exemplaren besteld. Ik ben bang dat het einde nog lang niet zoek is!