Het is inmiddels echt herfst geworden. Inclusief wind, regen en kou. Echt weer om met een grote kop thee op de bant te zitten en te haken, zou ik zo zeggen. Maar afgelopen zaterdag moesten we er echt even op uit, want het was het St. Abbs wool festival in Eyemouth. Tien minuten rijden van hier, Dit stukje van de wereld wordt almaar beter en beter...
Hoewel Ann en ik niet konden wachten om ons gelukzalig onder te dompelen in de rijkdom van wol, wol en wol, moesten we onze entree is het plaatselijke buurthuis even uitstellen. Onderweg hadden we ons al lopen te vergapen aan de Noordzee, waar regenwolken en zon elkaar afwissleden, zodat de zee bedekt was met lichtgevende schuimkoppen. Toen we in Eyemouth aankwamen, had de zee een woeste verrassing voor ons in petto. Dus het duurde een heleboel foto's voor we in staat waren om ons van deze aanblik los te rukken.
Uiteindelijk kwamen we door en door koud in yarn heaven. Ik heb me uren lopen verlekkeren aan al het moois dat er te koop was, en uiteindelijk ben ik gezwicht voor deze wol: cobweb lace, lekker dun, handgeverfd en waanzinnig mooi. Het liefst had ik ze allemaal gekocht, maar helaas zijn ze ook erg prijzig kostbaar. Dus ik heb alleen de meest rechtse gekocht. Hij heet 'winter skies' en aangezien het een lokale wolboer is, voorspelt deze kleur niet veel goeds voor de winters hier, haha. Het zal in ieder geval winter zijn voor ik hiermee mag gaan spelen, ik heb op dit moment nog iets teveel op de naald staan.
Ik heb ook nog een bolletje huis-tuin-en-keukensokkenwol gekocht, want mijn moeder is aan haar laatste paar huissokken toe. Ze moeten met Kerst klaar zijn, zodat mijn broer en schoonzus ze mee kunnen nemen naar Nederland, maar ik geloof dat dat wel gaat lukken.
Het is erg leuk om een keer sokken te haken met een dunnere haaknaald. Het patroon is de twist and shout socks, een patroon met mooie kabels, die door dit garen helaas niet helemaal tot hun recht komen. De kabels maken het haakwerk in ieder geval lekker rekbaar, dat is voor sokken wel zoprettig. En ik heb nog wel ergens effen dun garen liggen, dan haak ik gewoon nog een paar waarbij je wel de kabels optimaal kunt bewonderen.
Maar voorlopig is dit garen een heerlijke manier om de kleuren van de herfst naar binnen te halen, als het buiten te nat en te koud is om daarvan te genieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten