17 juli 2010

Ergens op de Ierse zee...

We zijn alweer bijna een week onderweg. Vandaag maken we de oversteek naar Ierland. Deze reisdag heb ik besloten wat oude ami's af te maken. Dus vol trots kan ik melden dat eindelijk de pauw af is!



Het was weer een hele bevalling. Ook vier schildpadjes hebben inmiddels een bodem, nu nog een heleboel pootjes haken, dan is dat project ook weer klaar.

Het begin van de reis stond echter geheel in het teken van bungeltjes. Moet ze nog even fotografisch vastleggen, maar ik vermoed dat ik nog wel inspiratie heb voor 5 andere dieren. Dat kan dus nog wel even duren! Eerst maar eens die 16 rotpootjes haken....

04 juli 2010

Aran afghan. The beginning.

Volgende week vertrekken we voor vijf weken richting Ierland. Het zal duidelijk zijn: we hebben een Iers project nodig! Hoewel mijn lieve hubbie zo langzamerhand compleet geschoffeld wordt van alle kleedjes die ons huisje sieren, besluit ik dat ons huwelijk wel bestand is tegen nog eentje. Haha! Per slot van rekening is hubbie dol op alles wat Iers is, dus een echter Aran afghan moet hem toch aanspreken. “Weet je wel. net zoals die trui die je in Ierland hebt gekocht.” “Dat kriebelding?” “Die ja, en dit is ook Iers, dus per definitie goed!” Nou ja, ik geloof niet dat het hem overtuigd heeft, maar hij houdt nou eenmaal van mij, dus ik kom meestal wel weg met dit soort gekkigheid!


Enfin, overal gezocht naar patronen. Gezien mijn korte spanningsboog waar het om haken gaat (vandaar het haken van amigurumi!), besluit ik er eentje te maken van banen. Dan ben je voortdurend wat anders aan het doen en je kunt ieder moment besluiten dat ie nu wel groot genoeg is. Afgelopen vrijdag 20 bollen garen gehaald, daar moet ik wel een heel eind mee komen. Hoewel, ik heb één baan geprobeer, dat was meteen anderhalve bol voor een baan van anderhalve meter. En dat in slechts twee dagen, zo ben ik door mijn garen heen voor de vakantie half om is! Maar het wordt prachtig:



Ik ben er zo trots op dat ik kabels kan haken! Ik dacht dat het heel moeilijk zou zijn, maar het is eigenlijk kinderlijk eenvoudig.

Komende week ben ik van plan om een heleboel kleine ami-projectjes af te maken. Er ligt een doos vol halve beestjes te wachten op een beetje liefde en aandacht. De meesten zijn echt bijna klaar. Die moet ik zat in een weekje kunnen afwerken. Tenminste... als ik daar tijd voor heb. De mannen zijn allebei weg, dat gaat tijd schelen, maar het huis moet vakantieklaar (lees: vakantiegastenklaar) en de kampeerspullen noeten allemaal klaargelegd. Enfin, dat samen met een diplomeringsweek op school geeft niet al te veel hoop op veel haakplezier. Maar we kunnen altijd een uurtje minder slapen en 's nachts nog een uurtje haken!