Na het raam vol uilen dat ik in Nederland had gemaakt, had ik niet het gevoel dat ik ooit weer een Matawi-uiltje zou haken. Maar zoals het spreekwoord al zegt: het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Uiteraard wonen we nu in een veel kleiner huis, haha, dus worden de uiltjes ook kleiner. Met Scheepjes Maxi en garen van vergelijkbare dikte ben ik begonnen aan de opgave: uiltjes in alle acht kleuren die ik had, in alle combinaties. Dat zijn dus 56 uiltjes.... in theorie dan. Wamt het komt er op neer dat ik nog 56 verschillende uiltjes heb, maar dat er een heel stel van deze uiltjes twee of zelfs drie keer gehaakt zijn. Je leert vanzelf om ze pas af te maken als je helemaal alleen thuis bent, haha, want anders is het roofgoed.
Enfin, ik heb geen idee wat ik er nu meer ga doen, maar afgelopen vakantie heb ik een heel stel nieuwe kleuren Maxi gekocht, en de eerste uiltjes zijn nu bijna klaar.
Maar dit zijn dus de eerste 56!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten