26 september 2014

AH-tas

Ik zag op internet steeds meer met wisselend succes omgehaakte AH-tassen. Dat leek mij wel een leuke uitdaging. Ik had leuke katoen gekocht bij de Action en besloot een niet verspringende grannysteek te gebruiken. Tas gemeten, steken uitgerekend en begonnen...


Ik werd best wel behoorlijk vrolijk van het resultaat. Maar na een centimeter of tien begon ik best wel te twijfelen aan het formaat. En jawel... hij was uiteraard centimeters te smal. Kortom, het tasje belande op de stapel 'nog te maken' die inmiddels het formaat van de Chinese muur begon aan te nemen.
In de zomervakantie zag ik in Engeland tasjes bij de Tesco, die gemaakt waren van gerecyclede petflessen. Net iets smaller en heerlijk soepel. Ik bedacht dat die mooi binnenstebuiten als voeringtas gebruikt konden worden, dus na de vakantie kon ik eindelijk weer verder



Een tasje rechttoe, rechtaan is natuurlijk veel te flauw, dus halverwege heb ik een zakje gemaakt met een randje bloemetjesgranny's. Zo'n randje wilde ik ook bovenaan zetten, dus ik had er toch al een paar liggen. En ik moet zeggen, dit werd een projectje waar ik bijzonder blij van werd. De tas paste, het zakje werd mooi en ik had zelfs genoeg katoen voor de bovenrand (waar ik halverwege wat over begon te twijfelen).
Ik heb de Tescotas binnenstebuiten erin genaaid en was bijzonder content met het resultaat. Hij was prachtig! Ik heb hem vol trots aan mijn hakende familieleden geshowd en maar meteen aan mijn schoonzusje gegeven. Per slot van rekening is mijn huis al meer dan vol en vooral tassen heb ik niet meer zo heel erg nodig :)

Uiteraard was ik vergeten een foto te maken, maar Patricia had hem laatst bij ons afscheidsfeestje bij zich. Een beetje te veel zon helaas, maar dit is hem dus geworden:



18 september 2014

Nijlpaard

Al tijden wil ik een beer maken van Heidi Bears, gemaakt van vijf- en zeshoekjes. Uiteraard maak je dan... het nijlpaard. Vorig jaar in de zomervakantie ben ik al begonnen, het plan was dat ik een hele serie zou maken. Helaas verloor ik vrij snel mijn interesse. Eigenlijk had ik alleen het fraaiste onderdeel van het beest af, namelijk de kont.




Afgelopen zomervakantie ben ik eindelijk verder gegaan. Ineens werd het me duidelijk: in mijn nieuwe huis komen een hele hoop gehaakte schatjes van witte African flowers. En jawel, het nijlpaard is voltooid!




Update: mijn nieuwe huis blijkt veel kleiner dan voorzien. Ik ben benieuwd hoeveel witte schatjes daar gaan passen...

17 september 2014

Zwemtas

Soms moet je gewoon even op een goed idee worden gebracht. Ik zag het patroon van een theemuts en bedacht dat ik die wel wilde maken. 



Maar ja. Hoe groot moet dat? Omdat je zigzag haakt, kun je niet gemakkelijk zien hoe lang de rij opzetlossen moet zijn. Dus ik besloot te beginnen met een flinke rij en besloot te beginnen met een tas. Een tas in allerlei kleuren die ik erg mooi bij elkaar vind.



Halverwege begon ik wat te twijfelen. Hoewel ik alle kleuren mooi bij elkaar vind, wordt de combinatie... nou ja... anders, om het maar eens lief te zeggen.Wel blij enzo, maar niet wat ik ervan verachtte.
Vervolgens wilde ik alle kleuren twee keer laten terugkomen. En toen werd de tas ook nog eens.. nou ja... lang.

Toch vind ik de kleuren nog steeds mooi. Verder ben ik ronduit trots op de afwerking van de tas. Ik heb er een rits in gezet en een voering gemaakt die perfect past, ondanks de afwijkende vorm van de tas.



Misschien is het grootste probleem dat deze tas, meer dan wat ook, helemaal niet mijn smaak is. Ik noem hem dan ook enigszins liefdeloos: de zwemtas.
Hij heeft inmiddels een liefdevol huis gevonden bij mijn collega.


Fractals... poging 2

Soms begin je vol overgave ergens aan, maar sneuvel je halverwege. Mijn fractalsdeken is zo'n verhaal van totale deceptie. Vol overgave begonnen en er vervolgens achter komen dat ik veel te weinig garen heb om het formaat te krijgen dat ik voor ogen had.


Zonder patroon, maar wel een foto van deze site.  Maar te weinig garen is een onoverkomelijk probleem, dus ik heb het hele gevaarte in de prullenbak gegooid.

Maar het idee blijft natuurlijk briljant! En omdat het bloed kruipt waar het niet gaan kan, heb ik drie weken voor ik ga verhuizen 30 bollen garen gehaald. Niet meer in donkerblauw-wit, maar in grijs-wit. En hoewel ik nog een hoop andere projecten op de pennen heb, ben ik ook maar meteen begonnen. En jawel, na een toer of tien bleek ik meteen in het begin al de fout ingegaan te zijn.


Maar dat is zo leuk aan dit patroon. De meeste dekens in interlockingtechniek worden halverwege puur vervelend. Het is best saai om vier of acht toeren tot in het oneindige te herhalen. En dan heb ik alleen nog maar babydekens gemaakt! Deze wordt ongeveer 2 bij 2 meter. Maar het blijft interessant, ik blijf fouten maken, ik blijf stukjes uithalen. Ik vind het ge-wel-dig om te zien dat er iedere keer een grotere H ontstaat.

De eerste H'tjes worden inmiddels zichtbaar. Na deze rij volgen er nog 15, tot de grootste H ongeveer de hele deken beslaat.