24 augustus 2012

Het roze-witte gevaarte

In opdracht haken is niet mijn sterkste punt. Vaak zit je vast aan kleuren of modelletjes die je niet heul leuk vind. Zo ook dit keer.

Ik kreeg de vraag of ik een roze deken wilde haken. Dus met Pinksteren zat ik gezellig witte vierkantjes te haken. Ik dacht: wit-roze is net erg genoeg. En trouwens: ik heb uiteraard geen roze wol in huis. 


Heerlijk in het gras de bijeenkomsten bijwonen met een haakwerkje erbij. Genieten! En aan het einde van het weekend had ik in ieder geval al een paar vierkantjes. Ik was zelfs zo leep om ze meteen af te werken.
Het patroon is leuk: een cirkel, met daarop een bloem en een granny eromheen.

Omdat ik deze zomervakantie heb genomen om een hoop projecten af te maken, deze ook maar. Man, man, 12 bollen roze gehaald en er licht misselijk een hoop vierkanten van gemaakt. Op mijn topdag fabriekte ik er maar zo 14! Dat lijkt heel wat, maar ik moest er 100. En een patroontje van 7 toeren 100 keer herhalen... tja, dat gaat dus gewoon vervelen. Enfin, voor ik het wist had ik een hele stapel af.




Vorige week waren het er eindelijk honderd: vijftig witte en vijftig roze. Ik heb ze met halve vasten aan elkaar gehaakt. Eigenlijk is dat maar een ontiegelijk onhandig gepruts, maar het wordt dus wel èrg mooi. Lekker strak. Alle blokken zitten kaarsrecht onder elkaar, net of ik ze keurig geblockt heb, haha. Dankzij een weekend Flevo heb ik er gewoon een week over gedaan om de lap in elkaar te krijgen.



Daarna nog een paar keer er omheen om een randje te maken en toen was het klaar. In de wasmachine... en je dan pas afvragen waar je een lap van ruim twee bij twee meter moet drogen, haha. Wel, ons bed was bijna groot genoeg, dus dat moest de plek maar worden. 



En voor wie het zich afvraagt: nee, dit is geen dekentje voor een lief, klein meisje, maar voor een beer van een vent, die toevallig van roze houdt.

06 augustus 2012

dekens haken, dekens plaatsen

Haken blijft leuker dan bloggen, dat is een feit. Vooral omdat geen enkele site van Google meer wil laden op Explorer. Ik werk vandaag dus rillend van afgrijzen op Chrome. Niet dat ik een hekel aan Chrome heb, maar ik heb er wel een hekel aan om gedwongen te worden. Dus snel mijn ding doen en dan weer terug naar Explorer.

Mijn vakantieproject voor dit jaar: de dekens afmaken die er nog liggen en niet aan iets nieuws beginnen. Haha, voorlopig houd ik me daar redelijk aan. Alleen de babydeken was nieuw, maar daaraan ben ik voor het begin van de vakantie begonnen. Kijk, zo houd je jezelf gemakkelijk voor de gek!
Verder heb ik drie dekens waar ik ooit aan begon, maar niets meer mee deed weggegooid. Een beetje radicaal, maar ik ga ze toch niet afmaken. Het scheelt weer een hoop rotzooi in huis. Ik moet toch ook mijn man tevreden houden?

Maar dan nu de dekens.

Ik was al tijden bezig met mijn 'mannengranny'. De eerste foto ervan heb ik zelfs al geplaatst in oktober. Hij lag gezellig naast mijn bed, af en toe deed ik een paar toer, maar echt haast had het niet. Het was een lekker gedachteloos werkje voor het slapengaan. Heerlijk op bed liggen en haken.


Maar ik heb al een poosje het idee dat ik een stapeltje grannydekens kan haken in wit-grijs-zwart. Dus ik heb mijn tanden nog maar even in de mannengranny gezet. Ik moet zeggen: de laatste toeren worden best wel heel erg groot! Dus dat was ruim een uur haken voor je rond was. Gelukkig houd ik van haken ;)

En dit is dus het resultaat, een beetje psychedelisch, maar wel lekker!


Alleen, wat doe je vervolgens met zo'n dekentje? Jawel, na uren en uren haken, ligt dit exemplaar min of meer zielig te liggen op een stoel... het wordt tijd voor een mooie, open kast....

Maar voor deze deken geldt: hij is vooral gehaakt om het plezier van het haken. Dus met geen enkel ander doel. Ik krijg heel vaak de vraag: 'Waarvoor maak je deze?' En het lijkt er op dat niemand begrijpt dat je ook dingen kunt maken omdat het gewoon lekker is om dingen te maken. Niet omdat je er een Plan mee hebt, niet omdat je je hem in opdracht maakt. Nee, gewoon omdat Maken op zich soms al genoeg is.
En ja, iedere keer dat ik hem zie word ik blij. Dat is toch ook een doel?


Vervolgens (of eigenlijk: tussendoor) werd het weer tijd om te Haken Voor Anderen. De scriba van de kerk wordt oma. Of zoals ze het zelf zegt: haar dòchter wordt móeder. En ze heeft gelijk. Dat is inderdaad een veel groter wonder.
Tijdens het haken kun je heel lekker aan dingen/mensen denken. Dus op het moment dat ik voor iemand aan het haken ben, is dat een vorm van geconcentreerd met iemand bezig zijn. Aan ze denken, hun woorden herkauwen, voor ze bidden. Dat is gaaf!
Tijdens het haken van dit dekentje schoot het helaas in mijn rug, ik mocht absoluut niet meer zitten, wat toch wel essentieel is om te kunnen haken. met een beetje smokkelen tussendoor is de oma-deken toch afgekomen. Niet heel origineel, het is weer de Popcorn squares afghan uit Victorian Beauties van Leisure Arts. Die is nou enmaal wonderschoon. En erg leuk om te doen, dat scheelt natuurlijk ook.





 De laatste deken waarmee ik bezig ben geweest is de drop in the pond. Een granny die je vanaf alle kanten haakt in plaats van alleen maar rond. Dat ziet er echt geweldig uit, maar is verrassend eenvoudig om te maken. Omdat je iedere keer vanauit een andere richting haakt, lijkt het ook extra snel te gaan. Hij was in ieder geval erg snel klaar, haha. Het is maar goed dat ze niet allemaal zo snel gaan, want dan was mijn huis zo vol! Ook deze deken is bedoeld om ergens opgestapeld te worden. Maar misschien heb ik ook ooit een muur over om hem op te hangen. Want ik vind hem wel erg mooi. Ik vraag me af of ik hem ook in het vierkant zal maken... in meisjesachtig rood-wit-roze... gewoon omdat het kan.



En dan tenslotte het huidige project: een roze deken voor een vriend van ons. Ik was met Pinksteren al begonnen met een paar witte vierkantjes. Het is wel een leuk patroon: een cirkel in een granny, met erop een bloem gehaakt. Helaas is die bloem niet heel goed te zien op de foto: het zijn vier blaadjes, met reliëfstokjes erop gehaakt.


Maar nu moest ik er toch aan geloven: ik moest roze gaan haken. Het patroon is best leuk, het is alleen vrij klein. Het leuke is dat je, als je heel hard doorhaakt, één vierkantje in 20 minuten kunt haken. Maar dat betekent keihard doorhaken, zonder praten, tv kijken of zelfs koffie drinken. Dat lukt mij natuurlijk bijna nooit! Doordat ze vrij klein zijn,  komen ze na een stuk of dertig wel volkomen je neus uit. En ik moet er honderd! Enfin, inmiddels zijn er 89 af, staan er twee op de pennen en kan ik ze bijna aan elkaar gaan haken.



Voor de rest van de vakantie heb ik nog vier dekens liggen. Als ik niet nog meer lichamelijke ongemakken krijg, zou ik ze misschien nog af kunnen krijgen ook!

Een witte deken van 250 bij 250, waar ik gekleurde strepen op ga haken.
Een witte deken van 250 bij 250, met prachtige kabels, popcorns en meer vreugdevol reliëfwerk.
Een weefdeken, die alleen nog geweven moet worden (waarom is die eigenlijk nog niet af?)
Een witte deken in de diagonal box stitch, die niet af hoeft, omdat dit mijn nieuwe, gedachteloze, heerlijk luie bedwerkje is. 

Ik denk dat dit ze zijn... maar ik sluit natuurlijk niets uit.Ik kom wel vaker onverwachte dingen tegen in huis.

Maar zeg nou zelf: voorlopig lijkt deze vakantie, ondanks vijf weken plat met rugpijn èn een week lang gillende kiespijn, best geslaagd. 

En als ik van de week nog zin heb, zal ik het laatste nieuws over alle niet-dekenhakerijen ook nog doen. Want zoals ik al zei: ik haak duidelijk meer dan ik blog.