14 november 2010

Chador

Nee, op haakgebied is niet veel te melden. Mijn deken is allang af, maar ik vergeet hem te fotograferen....
De kerststal is zo uitgebreid dat ik nog wel een weekje onder de pannen ben en de tas van mijn schoonmoeder vordert tergend langzaam. Het tasgedeelte s af, nu de rest nog (schouderband en binnentas).

Vandaag even heel wat and3ers: voor een toneelstuk volgende week moegt ik een moslima spelen. Dit leek me overtuigend genoeg:


Het patroon vond ik hier. Het is supereenvoudig om te maken!. Zometeen mag ik de kamer weer opruimen, dat gaat waarschijnlijk meer tijd kosten dat het hele ding in elkaar zetten, haha!

Donderdag geef ik les over politiek... zal eens kijken of ik hem dan kan gaan dragen. Als WIlders zo doorgaat, maak ik een hele serie in allerlei kleuren, en draag ik hem iedere dag! Gewoon voor de fun... tenminste... als ik heb uitgevonden hoe je met zo'n ding aan kunt roken, natuurlijk!

19 oktober 2010

Kerstboom

Nu het iedere ochtend steeds donkerder is als ik naar school rijd, begin ik langzaam in kerststemming te raken. Hoewel dat met de wintertijd wel weer even teruggedraaid zal worden, is het nu wel zaak om voorzichtig aan Kerst te gaan denken. Per slot van rekening hangt de straatverlichting al (en het is nog niet eens november!) Dus in de auto volop kerstliedjes meeblèren en verder voorzichtig gaan denken aan

de kerstboom

Ik heb me voorgenomen om dit jaar geen ballen in de booom te hangen, maar alleen ami's. Het zal dus in ieder geval een beetje een stevige boom moeten worden, want een ami weegt al gauw iets meer dan een gemiddelde kerstbal.
Maar als er niet heel snel iets gebeurt, zal het ook een heel klein boompje worden. Op dit moment heb ik een flinke doos vol, maar om te zeggen dat het echt veel is.... het nadeel is ook dat ik het veel te leuk vind om die zooi weg te geven natuurlijk... En ik ben zo ongeveer drukker met mijn dekentje dan met de boomvulling. Maar ik heb binnen twee weken 6 van de 9 patronen klaar, het begint wat te worden. Helaas zijn mijn schouders en ellebogen het nog niet helemaal eens met dit gehaak met dikke naald. En het einde is nog lang niet in zicht. Het jochie wil er nu ook eentje, maar dan in zwart. Het is toch echt een kind naar mijn hart! Dat wordt een leuke klus voor de herfstvakantie.



Dus afgelopen weekend was het weer hoog tijd voor een paar beestjes. Ik had een leuke, wat vale roze gevonden om de hoeveelheid olifantjes, paddenstoeltjes en pinguïns mee uit te breiden. Vooral die pinguïn was wel handig, want ik heb er afgelopen week weer twee weggegeven...






En, omdat belofte schuld maakt, nog een clowtje in opdracht. Die had allaang klaar moeten zijn, maar ik heb geen zin om de voeten te haken. (de armen liggen er nu ook nog zielig naast. Haha, al dat gepruts en dan de laatste tien minitoertjes laten zitten... Nou ja, kerstboomtechnisch is het toch handiger om hem pas na de jaarwisseling over te dragen, al zal dat wel niet lukken. Ik vermoed dat hij de 24e klaar is en meteen een nieuw huisje krijgt.



Gisteravond nog even (even?) een heksje in elkaar gedraaid. Per slot van rekening is het bijna Haloween. Het is niet zo heel veel om te haken, maar voor alles in elkaar zat en versierd was.... Enfin, hier is ze dan:

10 oktober 2010

Aran afghan no. 2

Wie wat bewaart heeft wat, wie wat weggeeft niet meer. Nou ja, een warm, fluffy gevoel. Dat nog wel. Maar die warme, fluffy deken die ik me had toegedacht deze winter niet meer. Gelukkig heb ik hem nog niet nodig, ik lig lekker op mijn bed met alle zeven ramen op de slaapkamer wijd open! Het is buiten zomers warm en hier binnen dus ook! Toch ben ik maar begonnen aan een nieuw dekentje voor mezelf. Een stuk kleiner, wat eenvoudiger en in één stuk. Waar ik al bang voor was klopt: de toeren worden zo lang, dat ik me halverwege begin te vervelen. Nou ja, de eerste 30 centimeter zit erop, dat is al 1/5 van het hele dekentje. Ik gok op een maandje doorhaken, hoewel ik nu ongeveer een bol per dag doe, dus dan zou ik met twee weken klaar moeten zijn.



In ieder geval is het heerlijk om hier in en uit het zonnetje te bivakkeren, met het dekentje erbij op mijn waanzinnig mooie sprei dat mijn schoonmoeder voor mij haakte:


Waar ik nu echt zin in heb? Heerlijk bij het open raam in bad! Alleen jammer dat het keukenraam van de buurvrouw op 2 meter afstand zit…. Toch maar eerst mijn kuis beplakte ramen sluiten, haha.


 

03 oktober 2010

Micro: less is more

Okee, het werd wel weer eens tijd. Af en toe moet je een microami maken. Van de week zat ik op het blog met veel microami's, dus het begon weer te jeuken. Ik had al tijden geleden het lijfje van Winston gehaakt, maar nu heb ik het arme beestje eindelijk maar afgemaakt:



Als vanouds schoot de haaknaald mijn vinger in en uit, het was net of hij de weg nog wist. Maar goed, voor leuke dingen moet je af en toe wat pijn over hebben natuurlijk. En gelukkig maakt een klein haaknaaldje ook maar kleine gaatjes en sneetjes, haha!

En omdat ik toch in de flow zat: ook maar een microbiggetje uit de naald laten rollen. Per slot van rekening deed mijn vinger toch al zeer.



En hoewel microhaken een stuk langzamer gaat dan gewoon haken, was het beestje verrassend snel klaar. Nog even en ik ga weer helemaal los op superklein spul. Voorlopig staan ze gezellig met elkaar op de rand van een schilderij.

En ik... ik luister televisie en ben braaf bezig met wat ik eigenlijk moet doen: de tas voor mijn schoonmoeder!


29 september 2010

Bungels

Nog voor ik een foto kon maken had ik de eerste drie al weggegeven: mijn inniog geliefde bungels, speciaal omdat ik ze zelf gedeeltelijk ontworpen heb.
Het patroon van de kikker vond ik bij mindnsoul. Ik vond em echt geweldig, maar besloot dat als je een kikker maakt, dat je met een snuitje en oren een varken hebt of een olfant, een beer of een eend. Een langere nek geeft een giraf, met streepjes een zebra. Best eenvoudig eigenlijk, maar ontzettend leuk om te doen.

27 september 2010

Aran afghan klaar

Afgelopen week heb ik de Aran afghan eindelijk afgerond. Dat bleek uiteindelijk eenvoudiger dan gedacht: ik had hem omgehaakt met een rand vasten en alles wat ik daarna probeerde leek hem minder mooi te maken.

Enfin, het is sowieso een waar monster geworden: anderhalf bij tweeënhalve meter! Dat zijn een hoop steekjes bij elkaar!


Ik vind em nog steeds waanzinnig mooi!. Ik had niet gedacht dat ik zoiets groots zou afronden... Het ik toch meer doorzettingsvermogen dan ik gedacht had, haha!
Ik ben benieuwd wat mijn volgende preoject gaat worden. Nog eentje waarschijnlijk, aangezien deze inmiddels bij Rianne woont.

19 september 2010

Laptophoes

Zou ik bijna vergeten dat ik afgelopen donderdag mijn laptophoes heb afgerond. Dat was een leuk miniprojectje: drie avonden haken en voor wel een euro aan acryl. Ik lach me een bult! Nu heb ik natuurlijk wel zo'n extreem kleine 10'' netbook, maar toch...

Een heleboel afgewerkt

Alle mandjes en manden, bakjes en dozen, potjes en diverse vierkante meters vloeroppervlak liggen inmiddels vol met 'projecten' die nog niet af zijn. Vandaag heb ik het stoutmoedige besluit genomen om een heleboel amigurumi af te maken. Vooral stoutmoedig, omdat mijn enorme Aran deken bijna af is. Alle banen zitten aan elkaar, ik moet alleen de rand nog. Hij is echt woest groot geworden, ik word daar wel vrolijk van! Hopelijk krijg ik deze week de rand af, na twee maanden wordt dat welk eens tijd!

Enfin, ik eindigde vorige week met weinig katoen, dat gelukkig precies genoeg was. Nou ja, precies: ik heb nog twee meter over! En een olifant natuurlijk:

Het is best wel een dropje geworden. Het blijft alleen iedere keer (dit is de derde) een hoop werk om ze in elkaar te zetten. Maar met beweegbare poten en kop!

Verder lagen er nog wat olifanten, een lieveheersbeestje en en wat gevogelte liggen in diverse stadia van af



Inmiddels is de hele bende aan en in elkaar gezet, zijn er diverse pootjes, oortjes en stippen bijgehaakt. Dus vol trots presenteer ik u:


Al met al niet zo geweldig veel, haha, maar het ruimt in ieder geval weer lekker op. Maar er ligt nog genoeg: een octopus, een aap een zeepaardje, en natuurlijk die draak van naaigaren, waar ik niets aan doe. Verder de Aran deken en natuurlijk nog de gewraakte paars-roze-witte deken, die nog van voor de vakantie ligt te wachten op voltooiing. (vandaar die vele vierkante meters vloeroppervlakte die vol liggen, haha)

En, oh ja, kleine restjes tijd en katoen worden  de laatste twee weken omgezet in paddenstoelen. De eerste kreeg nog stippen, maar ik vind ze zonder veel mooier. Het worden een soort gezellige, bollige chapignonnetjes. En daarvan kun je nooit teveel hebben natuurlijk!

12 september 2010

Zondagavond, dom of dapper?

Het verschil tussen dom en dapper gaat vanavond waarschijnlijk om enkele centimeters. Ik was wat restjes katoen aan het omzetten in paddenstoelen, toen ik ineens zin kreeg in een olifant. Nu krijg ik voorzichtig buikpijn:




Zou ik het tweede achterpootje nog af krijgen? De rest van de olifant is klaar, maar als dit bolletje na drie toer op is, zal het nooit verder komen dan dit:




Het werk van Zwolle-Borculo en een rustige zondagavond in de prullenbak. En het meest treurige is: als ik niet dit stukje had geschreven, had ik nu geweten of ik voldoende draad had...







Na tien minuten de verlossing: natuurlijk is er meer dan genoeg katoen! Ik kan zelfs nog wenkbrauwen haken! Inmiddels is het strikt genomen geen zondagavond meer, maar maandagmorgen heel vroeg. De assemblage van het beestje zal vanavond waarschijnlijk plaatsvinden.

Voor de rest is het tamelijk stil op haakgebied. Stuk of zes paddenstoelen, wat rondjes voor de tas en een paar centimeter Aran afghan... Eigenlijk is het best triest, haha. Gelukkig zeggen zes schone wassen in de kast en een volledig schoongemaakte en gereorganiseerde boekenkast dat ik mijn tijd dit weekend nuttig besteed heb.

(de enige paddenstoel met stippen...)

31 augustus 2010

Aran update en een spannende tas

De Aran begint eindelijk ergens op te lijken! Nu is de vakantie inmiddels ook voorbij, dus dat mag ook wel. Ik moet nog twee stroken (gedeeltelijk) haken. Er moeten nog negen stroken aangezet worden. En natuurlijk nog een rand erom. Hij gaat gewoon anderhalf bij twee meter worden! Dat wordt lekker warm en gezellig als ik komende winter op mijn slaapkamer bivakkeer (wat ik erg graag doe).
Ik moet bekennen dat het resultaat mij zeer verheugt! Het is altijd even afwachten hoe het werkt als ik zelf ga lopen prutsen aan een patroon, maar deze keer lijk ik er goed mee weg te komen.




Mijn nieuwste project is een tas voor mijn schoonmoeder. Dat is spannend! De opdracht luidt: haak voor mij ook maar een tas, maar niet met van die felle kleuren. Tja, ik ben maar begonnen met lieflijke katoen te kopen. Glanskatoen dit keer , anders wordt de tas zo snel lelijk. Die van mijn is na een paar maanden al helemaal pluizig, maar dat kan ook aan de gebruiker liggen natuurlijk!
Het is ook wel leuk om een ander patroon te gebruiken, hoewel ik niet weet of het wel wat gaat worden. Enfin, genoeg spannend voor dit moment dus, voorlopig lijkt het heel aardig te worden. De rondjes voor 1 zijkant zijn nu klaar, ik kan ze met wit aan elkaar gaan haken.

09 augustus 2010

Alweer die Ierse Zee

Terwijl Ierland na drieënhalve week langzaam in de verte verdwijnt, heb ik mijn laatste projectje afgemaakt: Knabbel en Babbel:



Ze zijn best schattig geworden! Het was het project dat hoorde bij de laatste camping: Apple Farm in Cahir. De verschillende campings hadden alemaal hun eigen project: Engeland stond in het teken van de bungels. Het patroon van de kikker komt van internet, maar na drie kikkers dacht ik dat ik het zelf ook wel kon. De basis blijft hetzelfde, maar met andere neusjes, oren en staarten kom je een heel eind.

Kilkenny was de tijd van het Ierse tasje, omdat ik daar een nogal protserig garen had gekocht. Natuurlijk moet er nog een voeringtasje in, maar het haakwerk is af. Niet dat ik vermoed dat ik ooit sjiek genoeg word om het te dragen, maar het is een leuk souvenir dacht ik zo.




Beara Peninsula de plaats waar ik vrijwel alleen aan de afghan heb gehaakt (omdat dat bij de Gaelic omgeving paste, haha), hoewel die afghan natuurlijk de hele vakantie doorgaat. Maar in Adrigole heb ik de wondere wereld van de Basket weave ontdekt en natuurlijk het mooiste patroon, dat echter voor geen meter opschiet! Lussen haken op de heenweg en op de terugweg stokjes erachter.... zucht. Ale je elke toer twee keer moet haken, duurt het echt heel lang. Gelukkig is het een hobby (haha) maar op een gegeven moment verveelt het om voortdurend hetzelfde te doen. Vandaar dat er  ondertussen allerlei andere banen ontstaan.



Op Dingle zag ik een gezellig, gekleurd tasje dat natuurlijk veel te duur was. Ik besloot dat ik dat ook wel kon. In de blije kleuren van de Book of Kells. Typisch zo'n ding dat zo blij is dat ik er niet meer mee durf te kopen, maar in de kast aan de kapstok hang als souvenir.... en anders verkoopt Henry het wel op de komende lentemarkt, haha. Aan dat kleine meisje waar het wel bij past bijvoorbeeld.



En op de Appel Farm dus Knabbel en Babbel. Toch wel een leuke reis zo!

17 juli 2010

Ergens op de Ierse zee...

We zijn alweer bijna een week onderweg. Vandaag maken we de oversteek naar Ierland. Deze reisdag heb ik besloten wat oude ami's af te maken. Dus vol trots kan ik melden dat eindelijk de pauw af is!



Het was weer een hele bevalling. Ook vier schildpadjes hebben inmiddels een bodem, nu nog een heleboel pootjes haken, dan is dat project ook weer klaar.

Het begin van de reis stond echter geheel in het teken van bungeltjes. Moet ze nog even fotografisch vastleggen, maar ik vermoed dat ik nog wel inspiratie heb voor 5 andere dieren. Dat kan dus nog wel even duren! Eerst maar eens die 16 rotpootjes haken....

04 juli 2010

Aran afghan. The beginning.

Volgende week vertrekken we voor vijf weken richting Ierland. Het zal duidelijk zijn: we hebben een Iers project nodig! Hoewel mijn lieve hubbie zo langzamerhand compleet geschoffeld wordt van alle kleedjes die ons huisje sieren, besluit ik dat ons huwelijk wel bestand is tegen nog eentje. Haha! Per slot van rekening is hubbie dol op alles wat Iers is, dus een echter Aran afghan moet hem toch aanspreken. “Weet je wel. net zoals die trui die je in Ierland hebt gekocht.” “Dat kriebelding?” “Die ja, en dit is ook Iers, dus per definitie goed!” Nou ja, ik geloof niet dat het hem overtuigd heeft, maar hij houdt nou eenmaal van mij, dus ik kom meestal wel weg met dit soort gekkigheid!


Enfin, overal gezocht naar patronen. Gezien mijn korte spanningsboog waar het om haken gaat (vandaar het haken van amigurumi!), besluit ik er eentje te maken van banen. Dan ben je voortdurend wat anders aan het doen en je kunt ieder moment besluiten dat ie nu wel groot genoeg is. Afgelopen vrijdag 20 bollen garen gehaald, daar moet ik wel een heel eind mee komen. Hoewel, ik heb één baan geprobeer, dat was meteen anderhalve bol voor een baan van anderhalve meter. En dat in slechts twee dagen, zo ben ik door mijn garen heen voor de vakantie half om is! Maar het wordt prachtig:



Ik ben er zo trots op dat ik kabels kan haken! Ik dacht dat het heel moeilijk zou zijn, maar het is eigenlijk kinderlijk eenvoudig.

Komende week ben ik van plan om een heleboel kleine ami-projectjes af te maken. Er ligt een doos vol halve beestjes te wachten op een beetje liefde en aandacht. De meesten zijn echt bijna klaar. Die moet ik zat in een weekje kunnen afwerken. Tenminste... als ik daar tijd voor heb. De mannen zijn allebei weg, dat gaat tijd schelen, maar het huis moet vakantieklaar (lees: vakantiegastenklaar) en de kampeerspullen noeten allemaal klaargelegd. Enfin, dat samen met een diplomeringsweek op school geeft niet al te veel hoop op veel haakplezier. Maar we kunnen altijd een uurtje minder slapen en 's nachts nog een uurtje haken!

25 juni 2010

De dingen die niet opschieten

Soms kun je je zo verheugen op een project, dat je er maar niet aan begint, omdat de voorpret al genoeg is. Enfin, dat is natuurlijk niet meer dan een goeie (?) smoes om te verklaren waarom mijn favoriete project zo moeizaam opstart. Ik ben al tijden van plan om een draak te haken. Ik heb een lieve mail gestuurd aan Amigurumi Artist en kreeg tot mijn vreugde per ommegaande het patroon opgestuurd. Ik kan niet begrijpen dat ze deze prachtige patronen niet verkoopt, zeker als ik zie wat voor prijzen mensen durven te vragen voor de meest eenvoudige en vaak afzichtlijke ami's. Voor de foto's enzo, kun je kijken op http://amigurumiartist.blogspot.com/2010/01/ragnarok-dragon.html deze staat bij mij bovenaan in mijn favorieten!

Ik ben een paar weken eindelijk begonnen, maar begin te merken dat ik geen 20 meer ben (haha). dus een leesbrilletje aangeschaft en in de volle zon van start gegaan. Het verheugt me dat ik nog steeds met naaigaren kan haken, maar het gaat zoooooooooo traag, dat ik al snel weer naar naald 5 grijp en een paar grannies produceer. Het resultaat totnutoe (niet lachen)



Al mijn goede voornemens te spijt kom ik niet verder dan het achterhoofd. Op zich een belangrijk onderdeel, anders zou hij de vulling waarmee hij denkt verliezen, maar echt indrukwekkend is het nog niet.

Nee, dan de octopus. Daarvan is na een paar dagen in ieder geval het lijf af


Wel  jammer dat zo'n beest dan weer 8 van die heel lange armen moet heben... Zo duurt het waarschijnlijk nog eeuwen voor hij af is. Zeker met mijn tempo! Het haken staat op een laag pitje nu het einde van het schooljaar naakt. Het is voornamelijk examens nakijken, nog meer examens nakijken en onmiddelijk na het avondeten op de bank sneuvelen om vervolgens om 2 uur 's nachts, tot mijn verrassing, beneden wakker te worden.

Nog twee weken te gaan, dan liggen er zeven lange, vrije weken voor me die ik mag vullen met boeken, haken en andere nuttige (;-P)bezigheden.
Ik kan niet wachten...

06 juni 2010

Kleedje... en de gewraakte kleuren

Ik ben begonnen aan een heuse granny afghan. Ik heb ooit een foto opgeslagen, omdat ik het patroon zo mooi vind. Ik was ook helemaal van plan om hem te maken in wit, grijs en licht blauw. Dus heb ik wit, roze en paars garen gekocht! Haha, ik ben soms echt een muts. Bij vlagen vind ik de combi toch nog steeds erg mooi, maar vervolgens is het natuurlijk net niet mij kleur paars en het roze is wel heel erg neon....

Enfin, ik heb er bijna eenderde op zitten in ruim een week, dus mijn lijden duurt niet erg lang. Haken met naald 5 gaat natuurlijk ook wel snel genoeg. Dan kun je met een paar weken op 2,5 bij 2,5 meter zitten. En mijn arme schoonmoeder maar doorbochelen op mijn ragfijne, witte, enorme sprei met al die bobbeltjes.

Ben ondertussen ook bezig aan blauwe en witte grannies met een ronde kern (katoen) maar ik weet nog niet wat dat moet worden. Misschien maar weer een tas, ghighi.

En ik heb visioenen van veeeeeeeel meer vierkantjes... Ik ben bang dat een grannyverslaving net zo erg is als een amigurumiverslaving. Nu maar afwachten wat er over vijf weken mee gaat naar Ierland om me te vermaken: ami of granny?

18 mei 2010

Tas eindelijk af!


Eindelijk is mijn tas af. Het was best wel een bevalling. Eerst ben je tijden bezig met het haken van allemaal verschillende granny's en dan moet je ere nog een tas in maken ook. Kortom, het gehaakte omhulsel lag alweer een halfjaar in de kast te wachten tot ik tijd voor em zou vrijmaken.

Ik heb er maar direct een stoere tas van gemaakt: veel vakjes, een ritsje voor mijn zo innig geliefde iPhone in de schouderband en natuurlijk een vak speciaal voor mijn netbook. Maar het meest trots ben ik op het geheime vakje, met rits, in de bodem. Geen idee wat ik er in moet stoppen, maar het feit dat die er is stemt mij hoogst gelukkig.

De kleuren vind ik ook nog steeds okee: lekker truttig, maar toch min of meer gothisch verantwoord.
Enfin, ik = happie.

16 mei 2010

Matroyshka

Hmmmmm, tja.
Er zijn van die dingen, die me confuus maken. En dit is er eentje van:



Vind ik dit nou wel wat of niet? De borduurseltjes waren leuk om te doen, de bloempjes zijn echt schattig geworden. Maar het geheel, tja, ik weet het niet. Ergens is het leuk, schattig en min of meer wat het orgineel bedoelde, maar aan de andere kant is het een beetje een rommelige prop garen.
Nou ja, zo wordt het toch een tamelijk verdrietig weekend, haha. Gelukkig had ik nog wat andere projecten lopen. Twee sweaters begonnen (ik was al bijna vergeten dat ik een naaimachine had) en... nou ja, ik had het al aangekondigd: drie schildjes. Niets zo lekker als een schildje haken als je dom voor de tv zit, haha

15 mei 2010

Zeepaardjes



De nieuwste aanwinst. Gisteravond nog even extra snel doorgehaakt, maar het mocht allemaal niet meer baten: het is een beetje een frommelig geheel geworden. Alles zit net scheef, de buik kiert een beetje en alles met elkaar is dit het weer eens niet niet geworden wat moest. Een keer in de zoveel tijd gebeurt dat, maar ik ben er toch wat chagrijnig over. Zeker omdat het allereerste zeepaardje een paar weken geleden juist heel mooi geworden is!
Perfect bochtje in de staart, perfect bol buikje....
Nou ja, dan doen we nummer twee toch gewoon naar een tehuis voor lieve zeepaardjes!

Maar geniet nog even van echte perfectie:

14 mei 2010

Vakantie: afronden oude projecten



Ben vandaag bezig geweest met een hoop ouwe zooi die nog naast de bank lag. Henry ook weer gelukkig: het zijn niet de grootste ami's maar met alle bolletjes erbij geeft het genoeg rotzooi. Die kleine schildpadjes zijn zeker zo leuk als de gestreepte. Ik heb vandaag tien pootjes moeten haken en daar heb ik een gloeiende hekel aan: alleen het schild is echt leuk om te maken! Maar nu heb ik ze weer gezien, voor ik het weet heb ik weer een handvol schildjes liggen!

Zag gisteren op ravelry nog een biljant eendje, die heb ik ook nog maar even gemaakt:



Het rood-wit-roze kleinemeisjeskleedje


Tja, wat heb je dan verder nog te zeggen...
Ik heb besloten dat mijn kleinemeisjeskleedje af is. Het garen is nu voor de derde keer op, het leek me een goed moment om maar eens te stoppen. Hij is nu ongeveer één bij anderhalve meter, mooi genoeg zou ik zeggen.

Het is overigens een opvallend gegeven, dat ik steeds meer plezier in de grannies kreeg, naarmate ik mijn besluit om te stoppen definitief stelde. De laatsten waren echt een soort afscheid, terwijl ik me twee dagen geleden nog ronduit zat te vervelen tijdens het haken. Nou ja, dat herken ik dan wel weer van meer dingen.

Maar nu komt het volgende probleem: wat doe je dan met zo'n dekentje? Ik vind hem echt prachtig, maar ik begrijp dat ik niet meer in de categorie 'kleine meisjes' val. Vooruit, ik zal maar eens een klein meisje gaan zoeken om haar er blij mee te maken.

En ik... ach, ik heb de foto's nog...