31 maart 2013

Stippelfeest

Al kletsend met mijn zusje over stippels in vierkantjes werd het idee geboren. We gingen allebei een stippendeken haken.

We liepen volop foto's uit te wisselen. Het was wel grappig om te zien dat ik zo allemachtig los haak, dat mijn cirkels van drie toeren net zo groot zijn als die van haar met vier toeren.


De eerste cirkels waren snel genoeg gedaan, maar ik was wel nieuwsgierig  hoe de vierkantjes zouden uitvallen. Dus een stip omgehaakt. Mwah, dat werd niet helemaal wat ik ervan verwachtte. Er liep een soort visgraatje langs de stip, ook al haakte ik op de achterste lusjes. Dat was jammer. Maar ik ben niet bang om wat anders te proberen, dus begon ik op het lusje achter de achterste lus. En kijk! Dat bleek het ei van Columbus te zijn.


 De volgende vraag was met welke kleur ik de stippen zou omhaken. Nou ja, dat was eigenlijk geen vraag. Natuurlijk zou da zwart worden. Nu wil het feit dat ik al dertien en half jaar getrouwd ben met mijn huidige echtgenoot. Hij zei liefjes dat hij wit toch wel een stuk mooier zou vinden... Pardon? Dus dit dekentje, waarvan ik al besloten had dat hij achterin mijn auto zou komen, moest zwart wit worden.
Het gekke is, dat toen het idiote idee in mijn hoofd vorm begon te krijgen, ik eigenlijk wel blij werd van een wit dekentje met gekleurde stippen. Blij, vrolijk en licht. Dat kan mijn autootje wel gebruiken.


De eerste vierkantjes nagemeten: 15 centimeter doorsnee. Omdat ik een vreemde voorliefde heb voor dekentjes van 150 bij 120, moet ik er 120 haken. Zo werd het volgende plan geboren: 10 kleuren, 12 stippen van elke kleur.


Na 60 rondjes had ik ook eindelijk wit garen en kon het grote omhaken beginnen.


En de stapeltjes groeien...


en groeien....


Totdat eindelijk het volgende leuke werkje kon beginnen: alle stippen op de grond uitleggen. twaalf rijen met tien kleuren, zodat er een gezellig en toch evenwichtig beeld ontstond. 
En daarna begon het gepiel: alles met halve vasten aan elkaar haken.



Daarna nog een leuk randje er omheen. Ik liep al een tijdje met dit idee rond, het was tijd om het eens uit te proberen. Vijf rijen vasten om de deken, waarop met kleurtjes lijnen gehaakt worden.











30 maart 2013

Sokkifantjes

Winston het olifantje is al jaren mijn beste vriendje. Geef me een draadje en een haaknaald en ik geef je een Winston. Voor en in de kerstvakantie een draadje sokkenwol gevonden...








Even iets liefs tussendoor

In de voorjaarsvakantie ben ik, naast groene wol, ook nog op zoek geweest naar beugeltjes, want ik had het weer op mijn heupen gekregen. Ik vond het beursje dat ik in de zomervakantie had gemaakt zo mooi, daar kon ik vast ook wel een haaknaaldenetuitje van maken. Natuurlijk kon dat.



En omdat het patroontje zo leuk is, ook maar een speldenkussen erbij. Twee grannies, die met hun hoeken op elkaars zijden vastgenaaid zijn. Ik weet niet helemaal wat ik ervan verwachtte, maar het ziet er leuk uit.

Het schattigste babydekentje

Een babydekentje moet altijd lief en schattig zijn. In wit, roze. lichtblauw of zachtgeel. Ik houd daar niet zo van, maar ik ben mensen graag ter wille, ik heb al wel meer lelijke dingen gemaakt.

Mijn collega is gelukkig van een geheel andere orde. Dus kreeg ik het verzoek of ik een babydekentje wilde haken in de prachtige kleuren paars en zwart. Kijk, dat is het baby-achtige waar ik van houd.



Ik heb besloten een interlocking-crochetpatroon te gebruiken van een gotisch verantwoorde soort. Net als de rood-witte deken een jaar eerder, wordt het halverwege gewoon saai om te maken. Het patroon gaat zo vreselijk vervelen!
Maar de baby kwam veel te vroeg, ik heb een tandje bijgezet en alles is goed gekomen. Een paars-zwarte beauty van 90 bij 120.

Dit was het laatste dekentje van 2012, ik geloof toch dat ik vaker moet bloggen!




Ring toss afghan

Ik had een gezellig projectje nodig voor de kerstvakantie, het leek me wel leuk om de Ring toss afghan uit Crochet World van augustus van het afgelopen jaar te maken. Toevallig had ik alle kleuren liggen.... dus ben ik alvast begonnen. Kortom, nog voor de kerstvakantie begon, was ik zó ver, dat het geen zin meer had om het mee te nemen. Het vliegtuig in met een heleboel cirkels die al gehaakt zijn... dat is jammer.



Iona veranderde ineens van een wat norse achtertuinkat in een gezellige, spinnende schootkat. Ze ligt nu voortdurend op mijn haakwerk, maar haar meest favoriete plaats: midden over de draad waarmee ik aan het haken ben. Maar het is duidelijk dat de haakwerkjes zelf ook pretig liggen.



Het was een ingewikkeld patroon. Niet alleen zaten er fouten in, maar door alle verschillende kleuren en patronen was het lastig om te doen (de steken waren simpel genoeg, het was de combi die het interessant maakte). Ik heb dus besloten om alle patronen samen op te haken: eerst alle driehoeken, daarna de vierkantjes en tenslotte alle cirkels. Tegen het einde heb ik maar een paar cirkels afgemaakt en aan elkaar gezet. Kijk! dat was waar we het voor deden!




En het uitzicht op dit minidekentje heeft ervoor gezorgd dat de deken uiteindelijk toch af kwam. Tegen het einde werden de toeren lang en saai. Ik ging voortdurend andere dingen zoeken om te haken. En de leukste afleiding was: ik kwam en bol groen tekort.
De hele voorjaarsvakantie ben ik de hort opgeweest om Wibra's af te stropen naar groene acryl. Nergens meet te krijgen. Gelukkig vond Eveline nog twee bollen in Assen, daarmee zou ik het ruim halen.

Dus uiteindelijkwas alles klaar en aan elkaar.

Spreek ik mijn schoonmoeder, meldt ze me doodleuk dat ik een groene bol bij haar had laten liggen met Kerst. Nou vraag ik je! Ik had dus toch genoeg gehad....


Het leek me geweldig dat de rij met de beige bobbeltjes (die helaas ook het lastigst waren om te haken) terug moest komen in de rand. helaas was de rand na een eeuwigheid bobbeltjes haken ineens een keer zo groot. Alles begon te bobbelen en te hobbelen. Gelukkig kon ik dit door de groene toer heftig te minderen nog een heel eind oplossen. Het allerlaatste randje was een dubbele kreeftsteek: om de voorste lus en om de achterste lus. Ik had nu toch genoeg groen :P '
Ik vind 'em prachtig geworden!