31 december 2014

En alweer voetenwerk

Okee, eigenlijk was ik van plan al mijn projecten uit te zoeken in december en eens wat af te maken, maar in plaats daarvan kocht ik de nieuwe Inside crochet en vond daarin dit patroon:



 
 
Dit zijn toch kabeltjes om niet te laten schieten.
Maar nu het probleem: vier bollen in dezelfde kleur vinden... Dat werd donkerbruin, donkerblauw of wit. De aftrap met donkerbruin mislukte direct. Het is nogal een ingewikkeld patroon (zeker voor iemand die zo onnozel is als ik ;)) dus ik ben maar meteen overgestapt op wit. Dan zie ik tenminste wat ik aan het doen ben. Mijn ogen worden duidelijk ook ouder.

We nemen nog een oliebol en haken vrolijk 2015 binnen met witte pantoffels.





28 december 2014

Mooie Mildred hoofdstuk 4

Jaren geleden begon ik aan een paars cirkelvest. Eigenlijk was ik inmiddels al een stuk verder dan op de laatste foto.

 

 
De rand was al klaar en ik was zelfs al met de mouwen begonnen. Maar toen ging het mis ;)
Ik bedacht dat ik dit vest natuurlijk nooit zou gaan dragen. Maar ik vond (en vind) deze kleur paars echt waanzinnig mooi! En dus heb ik dit wrochtsel veranderd in een stapel bollen en ben begonnen in Mildred nummer 4. Gewoon omdat het kan. En raad eens: nu ben ik wel blij.
Ik kan niet wachten tot hij klaar is, want ik wil hem dragen!
 
 
 

Het betere voetenwerk

Het eerste berichtje vanuit mijn nieuwe thuisland gaat over sokken. Ik houd ervan om in huis sokken te dragen. Dat lijkt minder grappig dan het is, tenzij je weet dat ik buitenshuis eigenlijk alleen teenslippers draag. 's Zomers èn 's winters dus. Maar in huis heb ik mijn voeten graag warm en toasty, dus ik ben begonnen aan een paar mooie: ik had nog een restje roze liggen van een wel heel mooie kleur. In combi met zwart werd het erg mooi. Zo mooi, dat mijn zusje ze meegenomen heeft naar huis. Enfin, ze heeft me veilig hierheen geëmigereerd, dus ze mocht ze hebben. Met een beetje pijn in mijn buik doorgehaakt... en jawel, er was nog genoeg voor een nieuw paar voor mijzelf!




Daarna zag ik op internet een grappig patroon voor wel heel foute sloffen. Van die opadingen, maar dan met een African flower erop. ik was meteen verkocht :)



Helaas zitten ze voor geen meter, hahaha. Ik heb al twee keer de zijkanten hoger en smaller gemaakt, maar ze vallen sneller van mijn voeten dan ik ze aan kan trekken. Helaas... ze liggen nog even bij de kapstok mooi te doen, maar dit beschouwen we als een mislukt experimentje en gaat enkele reis prullenbak.


Mijn moeder verslijt de meeste sokken. Waarschijnlijk omdat zij ze gewoon het meeste draagt. Dus als eerste experiment: een zool voor onder de sokken, Gehaakt met dubbele draad, voor als er knollen in de sokken komen. En ja, dit is dus het patroon van de zool van de mislukte sloffen. Zo komen ze toch nog van pas.
 




Maar om mijn handen op een gezellige manier bezig te houden en de voeten van mijn mama lekker warm, heb ik nog maar drie paar sokken gehaakt: donkerblauwe in mandjessteek met roze neuzen en hielen, roze in boordsteek met paarse neuzen en hielen en als laatste witte met roze streepjes.
Ik moet toch eens leren die zooi netjes op de foto te zetten voor ik ze meegeef naar Nederland.

10 november 2014

Paars kleedje

Ik heb een prachtig tafeltje, waarop al jaren een gekocht, plastic gehaakt kleedje ligt. Prima als het tafeltje in een hoekje van je huis staat, maar inmiddels staat hij pontificaal in mijn woonkamer en word ik door iedereen afgezeken. Zo'n plastic kleedje schijnt not done te zijn voor een haakster. En daar moet ik de mensen natuurlijk gelijk in geven.
Maar de belangrijkste reden om nu eindelijk zelf maar iets te maken is natuurlijk dat een wit kleedje in mijn vrij donkere woonkamer volledig detoneert.



Gelukkig had ik nog vijf bollen dunne, paarse katoen liggen. Dat kleurt mooi bij de rest van het paars-rood in de voorkamer, dus ik ben maar vol overgave begonnen aan een nieuw, zelfgehaakt gevalletje. Een ouderwetse bezigheid, dus mijn oude tijdschriften uit de kast getrokken om een patroontje te vinden. En jawel, een lief patroontje gevonden met grote en kleine cirkels, waarvan ik hoop dat het resultaat niet te schattig, maar wel volledig bij mij passend gaat worden.
En laat het gezeur dan afgelopen zijn, haha.




Het is een lekker, klein werkje om mee te slepen, maar ik vermoed dat deze WIP nog wel een poosje duurt. Mijn laatste drie weken in Nederland zijn ingegaan en het leven begint behoorlijk hectische vormen aan te nemen. Enfin, de eerste bol is gehaakt tussen de bedrijven door, hij zal wel af komen. Het patroon is in ieder geval leuk om te doen.

10 oktober 2014

Grenoble Matelassé afghan

Priscilla Hewitt maakt fantastische patronen! Ik vind haar Matelassé dekens prachtig. ik heb me dus maar niet ingehouden en meteen haar hele boekje gehaald. En daaruit ben in direct begonnen met deze, de Grenoble.

Het patroon lijkt in het begin heel ingewikkeld, maar omdat je iedere keer hetzelfde doet, valt het eigenlijk wel mee. Het is wel één van de weinige patronen die niet na een tijdje gaan vervelen.
Toen ik in het voorjaar iedere keer hele einden moest wandelen, heb ik regelmatig een lapje meegenomen.



Als je een uur loopt, heb je er maar zo bijna een heel achthoekje bij.  :)

Uiteindelijk was de deken nog verrassend snel klaar. Ik had 30 grote motieven en 20 kleine nodig en natuurlijk ook nog een handvol halve motiefjes, omdat ik van rechte dekens houd.
Ik heb de motieven met halve vasten aan elkaar gehaakt, omdat dat een mooie, dikke lijn tussen de motieven geeft. En het resultaat is net zo mooi als op het voorbeeld!
(de foto echter niet, helaas zit momenteel het Kanaal tussen mij en deze deken, ik moet de foto dus nog vervangen)




Herstelwerkzaamheden

Ik had twee lieve ratjes. Ik had een prachtige deken, waar ik behoorlijk trots op was. Maar als deze twee zich op hetzelfde moment op dezelfde plaats bevinden, gaat er iets mis. Die rotbeesten bleken een hele hap uit de rand te hebben genomen. Dat was verdrietig.

Ik heb het aangevreten gedeelte er dus maar uitgeknipt.




Gelukkig ben ik een enorme verzamelaaf als het om garen gaat, dus tussen alle restjes vond ik ook de juiste kleuren (en kleurnummers) terug.

En na een heleboel aan- en afhechten was het geliefde dekentje weer als nieuw.
Ik ben blij (en een beetje trots ;))










Het is dat ik weet waar het gat zat...





02 oktober 2014

Stoppen nu het nog kan

Kleine projectjes hebben een nadeel: als ze leuk zijn, kun je eigenlijk niet meer stoppen. Ik vond op internet een patroontje van een beursje. Hij leek wel leuk, dus ik heb afgelopen voorjaar een bolletje katoen ter hand genomen en ben tijdens een van mijn wandelingen begonnen. En het wás leuk. Binnen de korste keren was het ding af en kon ik een blij knoopje gaan uitzoeken.







Maar ja, net als met de zeepzakjes... als het leuk is wil je meer. Ik vroeg me af hoe een regenboogexemplaar zou worden. Nou ja, zó dus:





En vooruit: nog eentje om het af te leren. Deze laatste met dunne katoen en haaknaald 1,0 gehaakt. Hij is echt super klein geworden. Dat zie je wel niet zo op de foto, maar ik kon in ieder geval geen knoopje vinden dat klein genoeg was, Dus heb ik er in plaats daarvan een klein glaskraaltje opgezet. Hij ligt nu met een ministukje zeep erin in de klerenkast.



En toen ben ik maar gestopt. Ik heb de gekleurde maar zo snel mogelijk weggegeven, omdat het huis zo vol wordt.

Een romantisch hakerijtje

Als ik echt mijn best doe, kàn ik best wel schattig zijn. Na alle zeepzakjes tijdens mijn ziekbedwas ik toe aan een nieuwe uitdaging. Ik vond een patroontje van een ongelooflijk schattig zakdoekjestasje. Nou ast dat gewoon helemaal niet bij mij, dus ik heb hem maar gemaakt. en jawel, de nostalgie droop ervan af. Dus om de schade compleet te maken, heb ik er wat aandoenlijk lieve bloempjes opgezet.

En ik moet zeggen: ik vind hem op een wat angstige manier nog wel okee ook :) Hij heeft dus nu een standaard plek in mijn handtas. 





26 september 2014

AH-tas

Ik zag op internet steeds meer met wisselend succes omgehaakte AH-tassen. Dat leek mij wel een leuke uitdaging. Ik had leuke katoen gekocht bij de Action en besloot een niet verspringende grannysteek te gebruiken. Tas gemeten, steken uitgerekend en begonnen...


Ik werd best wel behoorlijk vrolijk van het resultaat. Maar na een centimeter of tien begon ik best wel te twijfelen aan het formaat. En jawel... hij was uiteraard centimeters te smal. Kortom, het tasje belande op de stapel 'nog te maken' die inmiddels het formaat van de Chinese muur begon aan te nemen.
In de zomervakantie zag ik in Engeland tasjes bij de Tesco, die gemaakt waren van gerecyclede petflessen. Net iets smaller en heerlijk soepel. Ik bedacht dat die mooi binnenstebuiten als voeringtas gebruikt konden worden, dus na de vakantie kon ik eindelijk weer verder



Een tasje rechttoe, rechtaan is natuurlijk veel te flauw, dus halverwege heb ik een zakje gemaakt met een randje bloemetjesgranny's. Zo'n randje wilde ik ook bovenaan zetten, dus ik had er toch al een paar liggen. En ik moet zeggen, dit werd een projectje waar ik bijzonder blij van werd. De tas paste, het zakje werd mooi en ik had zelfs genoeg katoen voor de bovenrand (waar ik halverwege wat over begon te twijfelen).
Ik heb de Tescotas binnenstebuiten erin genaaid en was bijzonder content met het resultaat. Hij was prachtig! Ik heb hem vol trots aan mijn hakende familieleden geshowd en maar meteen aan mijn schoonzusje gegeven. Per slot van rekening is mijn huis al meer dan vol en vooral tassen heb ik niet meer zo heel erg nodig :)

Uiteraard was ik vergeten een foto te maken, maar Patricia had hem laatst bij ons afscheidsfeestje bij zich. Een beetje te veel zon helaas, maar dit is hem dus geworden:



18 september 2014

Nijlpaard

Al tijden wil ik een beer maken van Heidi Bears, gemaakt van vijf- en zeshoekjes. Uiteraard maak je dan... het nijlpaard. Vorig jaar in de zomervakantie ben ik al begonnen, het plan was dat ik een hele serie zou maken. Helaas verloor ik vrij snel mijn interesse. Eigenlijk had ik alleen het fraaiste onderdeel van het beest af, namelijk de kont.




Afgelopen zomervakantie ben ik eindelijk verder gegaan. Ineens werd het me duidelijk: in mijn nieuwe huis komen een hele hoop gehaakte schatjes van witte African flowers. En jawel, het nijlpaard is voltooid!




Update: mijn nieuwe huis blijkt veel kleiner dan voorzien. Ik ben benieuwd hoeveel witte schatjes daar gaan passen...

17 september 2014

Zwemtas

Soms moet je gewoon even op een goed idee worden gebracht. Ik zag het patroon van een theemuts en bedacht dat ik die wel wilde maken. 



Maar ja. Hoe groot moet dat? Omdat je zigzag haakt, kun je niet gemakkelijk zien hoe lang de rij opzetlossen moet zijn. Dus ik besloot te beginnen met een flinke rij en besloot te beginnen met een tas. Een tas in allerlei kleuren die ik erg mooi bij elkaar vind.



Halverwege begon ik wat te twijfelen. Hoewel ik alle kleuren mooi bij elkaar vind, wordt de combinatie... nou ja... anders, om het maar eens lief te zeggen.Wel blij enzo, maar niet wat ik ervan verachtte.
Vervolgens wilde ik alle kleuren twee keer laten terugkomen. En toen werd de tas ook nog eens.. nou ja... lang.

Toch vind ik de kleuren nog steeds mooi. Verder ben ik ronduit trots op de afwerking van de tas. Ik heb er een rits in gezet en een voering gemaakt die perfect past, ondanks de afwijkende vorm van de tas.



Misschien is het grootste probleem dat deze tas, meer dan wat ook, helemaal niet mijn smaak is. Ik noem hem dan ook enigszins liefdeloos: de zwemtas.
Hij heeft inmiddels een liefdevol huis gevonden bij mijn collega.


Fractals... poging 2

Soms begin je vol overgave ergens aan, maar sneuvel je halverwege. Mijn fractalsdeken is zo'n verhaal van totale deceptie. Vol overgave begonnen en er vervolgens achter komen dat ik veel te weinig garen heb om het formaat te krijgen dat ik voor ogen had.


Zonder patroon, maar wel een foto van deze site.  Maar te weinig garen is een onoverkomelijk probleem, dus ik heb het hele gevaarte in de prullenbak gegooid.

Maar het idee blijft natuurlijk briljant! En omdat het bloed kruipt waar het niet gaan kan, heb ik drie weken voor ik ga verhuizen 30 bollen garen gehaald. Niet meer in donkerblauw-wit, maar in grijs-wit. En hoewel ik nog een hoop andere projecten op de pennen heb, ben ik ook maar meteen begonnen. En jawel, na een toer of tien bleek ik meteen in het begin al de fout ingegaan te zijn.


Maar dat is zo leuk aan dit patroon. De meeste dekens in interlockingtechniek worden halverwege puur vervelend. Het is best saai om vier of acht toeren tot in het oneindige te herhalen. En dan heb ik alleen nog maar babydekens gemaakt! Deze wordt ongeveer 2 bij 2 meter. Maar het blijft interessant, ik blijf fouten maken, ik blijf stukjes uithalen. Ik vind het ge-wel-dig om te zien dat er iedere keer een grotere H ontstaat.

De eerste H'tjes worden inmiddels zichtbaar. Na deze rij volgen er nog 15, tot de grootste H ongeveer de hele deken beslaat.