Een klein grapje tussendoor

Gisteren bedacht ik mij dat ik ooit begonnen was met een klein lapje in de shadow boxsteek. Het patroon vond ik hier op Ravelry. Het is een patroon dat een lekkere textuur geeft.

Ik was begonnen met een lapje op kussengrootte, om het patroon uit te proberen. Maar dat lapje heb ik als voorbeeld weggegegeven. Dus gisteravond ben ik opieuw begonnen en vandaag heb ik kant twee gehaakt. Kussen erin gestopt en met een kreefsteek dichtgehaakt.

Het resultaat:

1. een lekker bollig kussen
2. zeker weten dat er een tweede moet komen
3. een onbestemd gevoel dat er ook nog een dekentje gehaakt moet worden.

Zo'n dekentje zou heerlijk zijn: het haakwerk voelt lekker, is lekker dik en voegt zich toch heel gemakkelijk.

Maar het is zo'n simpel patroon, dat ik bang ben dat ik de deken walgend van me afgooi voor ik halverwege ben. Maar moet dat me ervan weerhouden om te beginnen?

Decisions, decisions...

Maar het kussen is mooi geworden!

Omdat het nutteloze dinsdag is

Vooruit, omdat ik vandaag alleen maar met zinloze projecten kom, nog eentje dan.

Heel Nederland was in het zomer in de ban van sport, dus ik kon niet achterblijven. Speciaal om Nederland aan te moedigen (maar eigenlijk alleen maar omdat ik wilde kijken of ik het kon) heeft tijdens het WK voetbal een gehaakte bal ter aanmoediging in de vensterbank gelegen.

Ik ben blij dat het me gelukt is, het was leuk om te doen en ook wel een angstig soort van leuk om hem te zien liggen als je langs het huis reed, maar ik ben blij dat hij inmiddels een ander huisje gevonden heeft.

Jampotjes

Net als je denkt dat het niet erger kan, borrelt er een idee bij je op: al die glazen ptten die ik zo trouw in de glasbak gooi, kan ik daar eigenlijk niet iets mee? Denken is doen, dus ik heb de haaknaald gepakt om te kijken of ik iets gezelligs met textuur op de deksels kon verzinnen. En dan natuurlijk allemaal unieke potten maken.
Uiteindelijk is de variatie minimaal: ik kan een popcornsteek, een puffsteek en een reliëfsteek, maar eigenlijk vind ik het stiekem wel een gezellig resultaat.

En het ergste is: ze staan zo mooi in de vensterbank omdat ze leeg zijn. Dus dit is met recht het meest zinloze project dat ik ooit ben begonnen, haha.

Een paar potten heb ik inmiddels wel in gebruik: een paar voor het badschuim, voor haarelastiekjes en natuurlijk voor bolletjes katoen. Daarvoor heb ik speciaal een heel grote pot augurken leeggegeten.

        

Maar het mooiste blijft: sereen en leeg in de vensterbank. Stiekem af en toe een potje erbij, hoewel ik het nu beperk tot de echt mooie potten.

En het mooiste is: niemand hier thuis vraagt zich af waarom er ineens speciale mosterd gegeten wordt of waarom de jam in een interessant vierkant potje zit. De heren zien de gekkigheid met een toegeeflijk glimlachje aan en hopen waarschijnlijk dat het snel weer over zal zijn.

Het wiegje van oma

Mijn oma haakte wiegjes.

Ik geloof dat iedereen die ik ken wel een tot wiegje getransformeerd boterkuipje van haar gekregen heeft. Volgens mij moet ik er zelf ook nog eentje hebben liggen... maar waar?

Maar wat mijn oma kon, moet mij toch ook kunnen lukken. Dus het boterkuipje ging niet meer bij het plastic, maar het werd keurig afgewassen om een serieus Project te worden.
In tegenstelling tot mijn oma ben ik niet niet zo heel erg dol op kinderen, dus voor mij geen blije kleurtjes, maar een keurig, romantisch, wit exemplaar.

Ik ben maar een beetje op het oog zonder patroon begonnen. Want hoe moeilijk kan het nou zijn om een rechthoekig bakje om te haken? Dat heb ik geweten: uithalen, opnieuw beginnen, nog eens uithalen, iets anders proberen, uithalen, uithuilen, uithalen, mismoedig in een hoek gegooid, weer opgepakt, weer weggekeild, en uiteindelijk toch afgemaakt.
Gek dat je dan toch een beetje de hoop hebt dat je oma trots op je zou zijn geweest. Ik vind het in ieder geval wel leuk om de traditie een beetje in ere te houden. Al is het dan een beetje een boterwiegje 2.0 geworden.

Hij heeft hier een paar weken bovenaan de trap geprijkt, maar mag inmiddels de kleinkinderen van mijn tante vermaken.

En ik.... heb alweer twee boterbakjes liggen....

Beursjes

Ik had voor de zomervakantie een paar sluitingen voor portemonneetjes gekocht. Hier vond ik een beschrijving hoe je zo'n beursje kunt maken. Dus liggend op bed een paar granny's gehaakt, vilt geknipt, genaaid en gelijmd en voilà! Twee ìets te schattige portemonneetjes.
Leuk en snel te maken, het was maar goed dat ik niet meer beugeltjes had....

Drop in the ponds voor mijn nichtjes

Als je één Drop in the pond gehaakt hebt, wil je er meer doen. Tenminste, zo gaat het bij mij. Het patroon is net zo eenvoudig als granny's haken, maar het is veel leuker. Ik zat al meteen aan een dekentje in wit-roze-rood te denken. En als je er aan denkt, begin je ook meteen maar natuurlijk.

Misschien een beetje onnozel van mijn kant, maar ik was al best een eindje op weg voor ik me ging afvragen wat ik in hemelsnaam met een roze dekentje moet. Een klein meisje zoeken, dat is vaak het beste. Gelukkig vond mijn schoonzusje het een goed idee om deze af te haken voor mijn nichtje, en er nog eentje bij te maken in wit-lila-paars voor de andere helft van de tweeling. Kijk, dat zijn pas plannen.

Dus meteen de bollenmand ingedoken en dropje nummer twee opgezet. Dan zul je altijd zien: de paarse was nog eerder klaar dan de roze.

Enfin, met hun verjaardag nog een maand weg, lagen de dekentjes  gewassen en ingepakt klaar. 

Hoe koel is dat!

Dibbes het draakje

Ik ben zo ontzettend achter met het plaatsen van haakwerkjes, dus het is de hoogste tijd voor een ander projectje uit de zomervakantie. Kim, een van mijn Facebookvriendjes, plaatste een oproepje wie Dibbes voor hem wilde haken. Gelukkig voor hem was ik net door mijn rug geklapt, dus ik kon alleen maar liggen en had dus tijd genoeg om het beestje voor hem te haken.
Het patroon komt uit het boekje Amigurumi & more.
Een voor mijn doen ingewikkeld patroon, waar zelfs spelden bij kwamen kijken!