Vakantiewerk en nog veel meer

De Nosegay afghan waaraan ik vorige keer begonnen was, is keurig afgekomen. Soms is het gewoon leuk om iets te beginnen, er stug mee door te gaan en het vervoglens ook af te maken! Dat gebeurt me helaas nog veel te weinig. Deze deken bestaat uit 16 panelen, waardoor je altijd met een gezellig klein lapje in je handen zit te werken. dat is ook wel eens lekker. Vaak merk ik dat dekens na een toer of 50 groot, onhandig, zwaar en vooral warm zijn om aan te werken. En dan knal ik hem aan de kant en begin vrolijk met iets anders. maar de Nosegay throw heb ik dus lekker door kunnen haken. Alleen het in elkaar zetten was nogal een crime. Ik heb de onderdelen met halve vasten aan elkaar gehaakt, net als het hoesje voor de tablet. Dat gaat vrij onhandig, ik had op een gegeven moment vijf bollen tegelijk aan het werk hangen. Maar het is gelukt, dus gauw lintjes gekocht om het af te maken. Ik ben best blij met het resutaat.

Als je voor het ene broertje een picachu haakt, wil het andere broertje natuurlijk ook (nou ja, broertjes... het zijn beren van kerels). Dus voor nummer twee op verzoek: een super Mario.

Voor mijn collega op school nog even snel een mutsje gehaakt. Dat is echt een karweitje van niets: uurtje doorhaken en je bent er. Het moest een roze worden. Om de verzoeken voor te zijn, heb ik er ook nog maar een blauwe en een gele bijgehaakt, haha.

En toen kwam het meest briljante moment van de afgelopen maand. 12 dagen voor we op vakantie gingen besloot ik nog 'even' een dekentje te haken voor Jean. Tsja, wat zullen we zeggen. Het is gelukt, maar vraag niet hoe. Ik heb zitten haken in de kerk, op school en verder tot diep in de nacht. Mijn ellebogen piepten en kraakten, maar het is gelukt! Vrijdagochtend hechtte ik het laatste draadje af, 's avonds heb ik hem uitgewassen en zaterdagochten nog ingepakt voor we vertrokken. Strakke planning!
Natuurlijk ben ik vervolgens compleet vergeten om er een foto van te maken, maar het was de Arrow afghan die ik al eerder maakt. Dus Jean's blankie is net als deze::

Het was best grappig om te merken dat het gewoon mogelijk is om spierpijn te krijgen van haken!
En toen lekker een weekje naar Engeland. Niets gepland, geen drukke agenda, vooral veel tot rust komen met... jawel... een haakwerkje erbij.
Voor mijn schoonzusje ben ik begonnen aan een afghan van katoen. Dat wordt een sampler throw, dus allemaal vierkanten van 60 steken breed met verschillende motieven. De eerste twee zijn nu af, thuis was ik al aan twee begonnen, maar die waren even blijven liggen vanwege Jean's blankie.

Mijn tabletsleeve wordt enorm vies. Ik wist wel dat al die schattige, lichte kleurtjes niet bij mij pasten! Dus 's ochtends vroeg zat ik heerlijk in ons kasteeltje het lastigste werkje van de grannies voor elkaar te bochelen: de bloemetjes. Zeer gotisch verantwoord in paars met rood. De sleeve zelf wordt zwart, dat is tenminste niet zo besmettelijk. Helaas heb ik geen zwarte glanskatoen liggen. Gewone katoen wordt heel vervelend pluizig als je zo'n ding veel gebruikt, dat zou ik jammer vinden van het werk. Dus moet ik eerst op zoek naar een winkel waar ze glanskatoen verkopen en tot die tijd heb ik alleen een kudde bloemetjes.

In Dursley was een leuke handwerkwinkel. Het hardst heb ik gelachen om de man die me hielp. Ik wilde graag wat glanskatoen hebben, maar daar had hij geen verstand van. Het lag er dan ook niet, dat scheelde. Vervolgens had hij ook geen verstand van haken of breien. Best wel briljant als je in een handwerkwinkel staat, moet ik zeggen. Wel vond ik eer en lief boekje met allemaal gehaakte beertjes. Ik heb er meteen twee uitgeprobeerd, maar ik moet bekennen: het worden nogal gedrochtjes. Enfin, oordeel zelf:

Er lag ook een mooi boekje met alemaal haaksteken. omdat ik toch nog bijna geen haakboeken heb, vond ik dat ik die mijzelf ook maar cadeau moest doen.
Als laatste taak tijdens de vakantie, mijzelf opgelegd, moest ik nog een stel uiltjes haken voor de jongelui uit de kerk. Er zijn er zes die examen doen dit jaar, en om ze succes te wensen krijgen ze allemaal een kleine wisdom owl.

Okee, dat was het denk ik wel zo ongeveer voor de afgelopen twee maanden. Ik geloof dat het toch handiger is om vaker te bloggen, dan wordt het niet zoveel in één keer. En ik zit nu ook met het knagende gevoel dat ik dingen vergeten ben te noemen....