Okee, het werd wel weer eens tijd. Af en toe moet je een microami maken. Van de week zat ik op het blog met veel microami's, dus het begon weer te jeuken. Ik had al tijden geleden het lijfje van Winston gehaakt, maar nu heb ik het arme beestje eindelijk maar afgemaakt:
Als vanouds schoot de haaknaald mijn vinger in en uit, het was net of hij de weg nog wist. Maar goed, voor leuke dingen moet je af en toe wat pijn over hebben natuurlijk. En gelukkig maakt een klein haaknaaldje ook maar kleine gaatjes en sneetjes, haha!
En omdat ik toch in de flow zat: ook maar een microbiggetje uit de naald laten rollen. Per slot van rekening deed mijn vinger toch al zeer.
En hoewel microhaken een stuk langzamer gaat dan gewoon haken, was het beestje verrassend snel klaar. Nog even en ik ga weer helemaal los op superklein spul. Voorlopig staan ze gezellig met elkaar op de rand van een schilderij.
En ik... ik luister televisie en ben braaf bezig met wat ik eigenlijk moet doen: de tas voor mijn schoonmoeder!
Echt knap van je dat micro haken, applaus want mij is het echt te klein.
BeantwoordenVerwijderengroetjes angelina