Mijn zusje vroeg of ik voor haar dochter een zeemeerminnenstaart wilde haken. Vorige maand was ik twee weken in Nederland, dus ik heb daar garen gekocht en ben als een malle gaan halen om hem af te hebben vóór ik het land weer verliet. Het patroon was gemakkelijk genoeg, een schulpje in twee kleuren en een gemêleerde versie hiervan. Het voordeel is dat ik heerlijk bij kon kletsen met iedereen in Nederland, terwijl ik dom door kon haken. Maar gemakkelijk betekent ook dat het bijzonder snel gaat vervelen.
Helaas was ik zo dom om geen kindermaatje, maar een deken voor een volwassene te maken. Lekker handig als je niet veel tijd hebt, maar toch is het op de valreep gelukt om hem af te krijgen.
Het kind heeft een dekentje, waarmee ze fijn zeemeermin kan spelen. En waar ze helemaal inpast, hoewel het eigenlijk een lapghan (schootdekentje) is. En waar ze nog steeds in past, als ze allang niet meer van zeemeerminnen houdt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten